نعت
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ، صلي عليٰ.
عرب جي ڌرتيءَ مٿان چمڪي، نئين چانڊاڻ آ،
عرش تي ۽ فرش تي، خوشيون، جشن مانڊاڻ آ،
پئي اچي هر جاءِ تان، صد مرحبا واري صدا،
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ صلي عليٰ.
پيون پڙهن حورون ادب مان، عرش تي جهونگار آ،
مرحبا خير البشر، جي تند ھيءَ تنوار آ،
پيا چون مٺڙا ملائڪ، عرش تي نعتون ادا،
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ، صلي عليٰ.
هي جشن ايڏو ڀلا، ڪنھن لاءِ ۽ ڪنھن ڪاڻ آ،
چئوطرف پکڙي وئي خوشبوءِ ۽ سرهاڻ آ،
ٿا پکي ٻولينّ مٺيون ٻوليون، چمن ۾ چھچٽا،
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ، صلي عليٰ.
ٿيو جڏھن تشريف فرما، سيدالڪونين آ،
قيصروقصرا جي ڪوٽن جا وڃي ڪنگرا ڪريا،
ھي ٻڌي آواز غيبي، عجب ۾ پئجي ويا،
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ، صلي عليٰ.
بخش علي “بيوس” سندي، آھي صدا منھنجا خدا،
شل مديني ۽ مڪي، حرمين ڏي جلدي گهرا،
گنبذ خضرا جي سامھون، آخري ٿئي الوداع،
آيو محمد مصطفيٰ، صلي عليٰ، صلي عليٰ.