هر پاسي آ پاڻي پاڻي، جيڏانھن تيڏانھن گهارا آھن،
خير پور ناٿن شاھہ ٻڏي ويو، اوڇنگارون اوسارا آھن.
مون کي ڏاڍي ڳڻتي آهي، ارباب شاھہ ڏي خير هجي،
ات قربان علي ٻگهيئي جهڙا، ساٿي محبت وارا آھن.
هرهڪ ڳوٺ، شھر يا واهڻ، منھنجو ڄڻ تہ گهرڙو آھي،
۽ پڻ منھنجي گهر جا ڀاتي، سنڌ جا شھري سارا آھن.
چئن لکن جي آدم کي ائين، روئندي لڏندو ڪير ڏسي،
جن جا خواب ئي اجڙي ويا، گردش ۾ تہ ستارا آھن.
پنھنجي گهر ۾ رکي سکي، کائي هرڪو خوش هوندو آ،
ليڪن ڪئمپن ۾ ڪجهہ ناهي، موت جا ات لامارا آھن.
“بيوس” منھنجي سھڻي سنڌ کي، ڪھڙي نظر لڳي آ يارو،
هر پاسي کان ڪن جا ڪڙڪا، ڪنڌي ۽ نہ ڪنارا آھن.