شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

جيئري ڪنھن بہ نہ سار لڌي، مرنداسين قل پڙھڻ ايندا،

جيئري ڪنھن بہ نہ سار لڌي، مرنداسين قل پڙھڻ ايندا،
وڏي بار جي هيٺان هونداسين، قبرن تي گلڙا ڇٽڻ ايندا.

سڀ چوندا ماڻھو پيارو هو، هن سڀني کي ئي پيار ڏنو،
واڳونءَ جا ڳوڙھا ڳاڙيندي، ڪوڙ پچيءَ جو روئڻ ايندا.

رئيس وڏو رئندي چوندو، هو منھنجو سچڙو عاشق هو،
وري ان جي پويان ڏھہ ڏھہ واٺا، جيئي، جيئي ڪرڻ ايندا.

ڪوئي بہ ائين نا چوندو تہ، رئيس تہ هٿ سان مارايو،
رئيس ئي ڳوٺ کي ٻوڙايو پر،کيس ئي ٻانھون ٻڌڻ ايندا.

هي “بيوس” ماڻھو ويچارا، بس جيئي جيئي لاءِ ڄمن ٿا،
رئيسن لاءِ ئي ٻارڻ بڻجي، صبح ۽ سانجهي ٻرڻ ايندا.