ڪنھن جي نظر لڳي وئي يارو، سنڌڙي منھنجي سورن ۾،
شھر ٻڏي ويا، ڳوٺ ٻڏي ويا، آ سڀڪو پنھنجي پورن ۾.
پنھنجي سانڀر ۾ اويارو، اهڙي نہ مون برسات ڏٺي آ،
ڏينھن سڄو آ وسندو رهيو، رات سڄي بہ جهڪورن ۾.
هر گهٽيءَ ۾ ۽ ھر گهر ۾، گوڏي کان وڌ پاڻي ٿي ويو،
ڏک وارا مون شعر لکيا هن، مينھن سندن مذڪورن ۾.
گونگا ٻوڙا، ڏائڻ ليڊر، هر ڪم ۾ ڪميشن کائن ليڊر،
انگ گهاڙا ۽ پيٽ بکيا سڀ، گهايل ساڳين گهورن ۾.
“بيوس” ڪيئن ڪري او دلبر، ماندو هيءُ مري او دلبر،
سو ڪيئن کلندو، سو ڪيئن ٺرندو، آھي جو تندورن ۾.