شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

گهر ٻڏل، چهرو لٿل، حال هيڻو، ٺُپ اداسي آھيان،

گهر ٻڏل، چهرو لٿل، حال هيڻو، ٺُپ اداسي آھيان،
ادا! مان حڪمرانيءَ جو ستايل، سنڌ واسي آھيان.

ڪونہ هو پاڻي جڏھن، مون کي سُڪايو ويو مٺا،
رونبي کان ئي اڳ منھنجو، ٻيجو پٽايو ويو مٺا،
منھنجي ٻنڙيءَ کي ئي بس، بنجر بڻايو ويو مٺا،
ڪا ڪڇڻ جي سگهہ نہ آ، اهڙو ويو ڦاسي آھيان،
ادا مان حڪمرانيءَ جو ستايل، سنڌ واسي آھيان.

پئي گهڻي برسات وئي، پاڻي بہ تارئون تار ٿيو،
پوءِ تہ مون مسڪين جي، نازل مٿئون آزار ٿيو،
منھنجي ٻوڙڻ جي پٺيان، هر هڪ وڏيرو تيار ٿيو،
ان سبب جي ئي ڪري، مان ٿيو نراسي آھيان،
ادا مان حڪمرانيءَ جو ستايل، سنڌ واسي آھيان.

ڇو ڀلا منھنجي پٺيان ئي، هر ڪا هيبت ٿي اچي،
رئيس وڏي جو فصل، هر ڪنھن مصيبت کان بچي
باغ، باغيچا جتي پيو، هر قسم جو رنگ رچي،
منھنجو مقدر ئي ڦٽل ڄڻ، ڪو نرڳ واسي آھيان،
ادا مان حڪمرانيءَ جو ستايل، سنڌ واسي آھيان.

سال ٿي ويا آھن او ڀائو، ڪا خوشي ناهي ڏٺي،
هر طرف کان نفسا نفسي، ئي فقط آھي ڏٺي،
پيو ڦران “بيوس” لڳو ۽ زهر ٿي وئي زندگي،
سنڌ، سچ ۽ سونھن جو، مان پوءِ بہ پياسي آھيان،
ادا مان حڪمرانيءَ جو ستايل، سنڌ واسي آھيان.