عالم جا ﷲ مٺا، هن هيڻي جو هيءُ حال ڏسين ٿو،
سنڌ سراپا سور بڻيل آ، جيئڻ ٿيو جنجال ڏسين ٿو.
بيشڪ هيءَ برسات سڀن لئہ، رحمت جو وسڪار هئي،
ليڪن ان کي زحمت ٺاهيئون، چالاڪي ۽ چال ڏسين ٿو.
منھنجا سائين تنھنجا ٻانھا، تنھنجي در تي دانھين ٿا،
ظالم رئيس وڏيرا قاتل، سنڌ جا هيءُ دجال ڏسين ٿو.
هِن پاسي بي ظالم آھن، هُن پاسي بہ تہ ساڳيا ظالم،
هيءَ نہ مارين، هو ماريندا، ڌوُتا ڌاڙيوال ڏسين ٿو.
تنهجي هر تخليق مڪمل، بيشڪ تر بہ تفاوت ڪونھي،
ليڪن فطرت جا هي دشمن، رهزن تيرنھن تال ڏسين ٿو.
مظلومن جون آھون ٻُڌ، اي مالڪ! محشر برپا ڪر،
جن کي ٻوڙي ماريو ويو آ، تن جي صورتحال ڏسين ٿو.
مجبورن جو مال جنين بي، کاڌو تن جو ڦاڙج پيٽ،
وحشي وڪڻي کائن ويٺا، رعيت جا رکوال ڏسين ٿو.
“بيوس” جون آھون ۽ دانھون، عرش عظيم تي پھتيون آھن،
بيشڪ منھنجي دل جوسارو، سورن جو احوال ڏسين ٿو.