روئندڙ ننڍڙا سھڻا ٻار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا،
ٻاهر پيا ٻڌجن ٻاڪار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.
مينھن تہ هوندو آھي صدورو، جيڪر پئي ها ٿورو ٿورو،
راتين ڏينھن جا وسڪار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.
پنھنجي گهر ۾ لاڏ ۽ ماڻا، ڪئمپ ۾ ٿين ٿا سي ويڳاڻا،
پيءُ ۽ ماءُ جا نيڻن ٺار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.
هر هر اڃ ۽ بک لڳي پر، ڪئمپ ۾ کير ۽ پاڻي بہ ڪونھي،
ڀت ڏئي ويندو آ ڪوٽار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.
ڪيئن ڪندا مجبورڙا هاڻي، تون ئي ڏي ڪجهہ “بيوس” آڻي،
جلدي اٿ ۽ ٽائيم نہ کار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.