شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

روئندڙ ننڍڙا سھڻا ٻار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا،

روئندڙ ننڍڙا سھڻا ٻار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا،
ٻاهر پيا ٻڌجن ٻاڪار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.

مينھن تہ هوندو آھي صدورو، جيڪر پئي ها ٿورو ٿورو،
راتين ڏينھن جا وسڪار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.

پنھنجي گهر ۾ لاڏ ۽ ماڻا، ڪئمپ ۾ ٿين ٿا سي ويڳاڻا،
پيءُ ۽ ماءُ جا نيڻن ٺار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.

هر هر اڃ ۽ بک لڳي پر، ڪئمپ ۾ کير ۽ پاڻي بہ ڪونھي،
ڀت ڏئي ويندو آ ڪوٽار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.

ڪيئن ڪندا مجبورڙا هاڻي، تون ئي ڏي ڪجهہ “بيوس” آڻي،
جلدي اٿ ۽ ٽائيم نہ کار، منھنجي دل کي جهوري وجهن ٿا.