شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

سگا وارا ڪٿي آهيو، اهو ساڳيو نہ ڪم رهيو،

سگا وارا ڪٿي آهيو، اهو ساڳيو نہ ڪم رهيو،
لڳي ٿو هاڻ اوهان ۾، اهو ساڳيو نہ دم رهيو.

مڃون ٿا ڪي ٻڏا هوندا، سگا ساري ٻڏي ناهي،
سگا جي سئو برانچن جو، ڀلا ڇا لئہ جنم رهيو.

فقط ڪجهہ ئي برانچن ۾، سجاڳي آ الائي ڇو،
ٻين کي ڇا ٿيو آھي، وڃي ڪاٿي رحم رهيو.

اڳي جيئن ڪنھن مسئلي ۾ وڏو تحرڪ ڏسبو هو،
مگر هاڻي تہ ڳالھين جو، وڃي شايد ڀرم رهيو.

مدد ڪا ڇونہ ٿا ڪريو، اوهان جو آسرو آھي،
سدائين ڀرجهلا ٿيندڙ، اسان تي آ ڪرم رهيو.

ڀلا خيما تنبو ناهن، اوهان جو ڏوھہ ناهي ڪو،
ڪٽو راشن ئي پھچائڻ، ڀلا ڇو ٿي ختم رهيو.

ڪورونا ۾ وڏو ڪم هو، مگر ماٺار ڇو هاڻي،
مصيبت هي وڏي آھي، وڏو آ ھيءُ ستم رهيو.

نشي ۽ ننڊ کي ڇڏيو، اٿي پئو قوم جا ساٿي،
سجاڳي جو کڻو هاڻي، اهو ساڳيو علم رهيو.

ننڍا امتحان گذري ويا، وڏو امتحان هاڻي آ،
اصل امتحان قيادت جو، اٿو هاڻي بلم رهيو.

وڏي آھي وبا پيئي، ڪني پاڻي مصيبت ڪئي،
ٻڍا ۽ ٻار ويا وٺجي، زخم تي نئون زخم رهيو.

ڇڏيو هي ميٽنگون هاڻي اٿو ۽ ڪم ڪريو “بيوس”،
متان پوءِ ٿي مياري پئو، عمر ساريءَ جو غم رهيو.