شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

اسان گهر تہ سھائي ويٺاسين، آڳر مان پاڻي ڪڍرايو،

اسان گهر تہ سھائي ويٺاسين، آڳر مان پاڻي ڪڍرايو،
هن موسم جيئڻ زهر ڪيو آ، ڪيڏن کي آهي لڏرايو.

هن مينھن ۾ ئي ڪوٽ ڪريو، ۽ ڀتيون آھن يار جڏيون،
هنڌ ھنڌ تان ٿي پيا ڏار وڏا، رهڻ جي لائق ڪين بچيون،
اڌ ساھہ ڪڍيو آ خوف ادا، گهر گهاٽ اسان کي ڇڏرايو.

افسوس وڏو آ گهرڙي جو، آڳر ئي بچي ها پوءِ بہ چڱو،
کٽ اونڌيءَ جي ان آڳر تي، ڇانو ڪجي ها پوءِ بہ چڱو،
ليڪن آھي قسمت اهڙي ڦٽي، ان ڀاڳ ٿڏو ئي پٽرايو.

هن ڪئمپ ۾ مشڪل آھہ رهڻ، چاهيون ٿا واپس ورڻ،
ھر روز هتي جي زندگي ۾، ڄڻ زهر نسورو آھي پيئڻ،
هڪ ساعت بي نہ رهنداسين، پر پاڻي گهر مان گهٽرايو.

هڪ ڏينھن جي “بيوس” ڳالھہ نہ آ، ايئن سدائين ٿيندو آ،
هت ڏاڍو جيڪو هوندو آ، سو ٻين کي پيو ٻوڙيندو آ،
اسان پاڻي لوڙهيو ڍوري ۾، پر رئيسن زور تي ٻڌرايو.