شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

برسات خدا جي رحمت آ، رحمت کي بہ آفت ڇو چئجي؟

برسات خدا جي رحمت آ، رحمت کي بہ آفت ڇو چئجي؟
پاڻي سان ئي زنده ھيون، پاڻيءَ کي مصيبت ڇو چئجي؟

جي مينھن نہ پئي جر جو پاڻي پڻ، زهر ڀريو ٿي ويندو آ،
برسات ڪري ٿي انکي مٺو، انھيءَ کي زحمت ڇو چئجي؟

هفتن کان اڳي اطلاع هيو، ڀرپور ڪڪر گجندا ٿا اچن،
اطلاع ٻڌي بي چين نہ ٿيا، انھيءَ کي شرافت ڇو چئجي؟

سم نالن جي کاٽي نہ ڪيئون، ابتا نہ وهن ڀلا ڪيئن وهن،
رشوت لاءِ فنڊ ورهايا ويا، انھيءَ کي قناعت ڇو چئجي؟

جن ملڪن ۾ برسات نہ ٿي، سي قحط زده ٿي ويندا هن،
هي مالڪ آھي ڪرم ڪيو، انھيءَ کي قيامت ڇو چئجي؟

غفلت سان ٻوڙايا وياسين، پوءِ بہ پگهارون پيون ڪٽجن،
نا اهل ئي “بيوس” ٿاڦيل هن، غفلت کي حڪمت ڇو چئجي؟