شاعري

دانھون ٻوڙيل ديس جون

”بيوس“ بخش علي چانڊيو ھڪ حساس شاعر، استاد ۽ سماجي ڪارڪن آھي. سنڌ ۾ جولاءِ ۽ آگسٽ 2022ع جي غير معمولي برساتن ۽ ٻوڏ جي تباهيءَ جتي لکين ماڻھن کي معاشي بدحالي، ڪيمپن ۾ لاوارثي ۽ دربدريءَ جي وَر ڪيو، اتي بدانتظامي، اقربا پروري، ڪرپشن ۽ واڳ ڌڻين جي بي حسيءَ وڏي انساني الميي کي جنم ڏنو. ان صورتحال ۾ ”بيوس“ بخش علي چانڊيي جي قلم مان هي سٽون سرجي نڪتيون، جيڪي ڪتابي صورت ۾ اوهان جي آڏو آهن. هُن ساڃاهوند ۽ سماجي ڪارڪن جي حيثيت سان ان سموري لڏپلاڻ، ڪيمپن جي وهنوار ۽ امدادي ورڇ سميت مڙني مامرن کي ويجهڙائيءَ کان ڏٺو ۽ انھن سڀني پيڙائن ۽ ڀوڳنائن کي محسوس ڪيو ۽ ان کي پنھنجي شاعريءَ ۾ قلمبند ڪيو آهي. 

Title Cover of book دانھون ٻوڙيل ديس جون

خوشبختي سمجهون ٿا، ڦل شھر ۾ ٿا رهون،

خوشبختي سمجهون ٿا، ڦل شھر ۾ ٿا رهون،
پر ڪال نہ ڪا سروس، ڄڻ قبر ۾ ٿا رهون.

اونداهين زماني، وري مٺا موٽ ڪئي اٿو،
اوڻويھہ سئو ۽ اسي، يا ستر ۾ ٿا رهون.

ڪنھن جي ڪال بہ ڪانہ اچي، ميسيج بہ بند آھن،
ڄڻ تہ ٿر جي ڏورانھين، ڪنھن ڏھر ۾ ٿا رهون.

برسات مصيبت ۾، ڪنھن جي بہ خبر ناهي،
پئي قيامت ڄڻ تہ هلي، يا حشر ۾ ٿا رهون.

هي سيٽ مھانگا پر، رانديڪا بڻجي ويا آهن،
تاريخ جي ظلم وڏي، ڪنھن جبر ۾ ٿا رهون.

سگنل بي ننڊ پيا هن، فونون بہ ستل آھن،
پوءِ تہ پاڻ بہ ننڊ، نشي، جي ڳهر ۾ ٿا رهون.

سچ پچ تہ وڏو “بيوس”، سڪون لڳو پيو آ،
نہ ڪنھن جي ٻن ٽن ۾، نہ پچر ۾ ٿا رهون.