منھنجي ڌرتي ماءُ ٻڏل آھي
هر جاءِ تان روڊ ٽٽل آھي.
هر پاسي پاڻي، ئي پاڻي آ،
ھي جندڙي جيجل ساڻي آ،
ويچار ۾ دل هي ويڳاڻي آ،
جيئڻ بہ ٿيو مشڪل آھي.
گهر گهاٽ بہ هيڏي پاڻي ۾،
هوڏي ڏس ڪيڏي پاڻي ۾،
سڀ گوڏي جيڏي پاڻي ۾،
جيئڻ ٿيو موت مثل آھي.
هر ڏينھن رئان هر رات رئان،
آھي تن ۾ لڳل سا تات رئان،
سئو جاڳن ٿا جذبات رئان،
بس ٽانڊن ۾ ڄڻ دل آھي.
پيو گهرڙو منھنجو يار ڪري،
ڪا ڪانہ بچي ان ۾ ٺڪري،
هي آھہ وئي دل مان نڪري،
مقدر ئي منھنجو ڦٽل آھي.
مان ڇا ڪريان “بيوس” آھيان،
پنھنجي نہ بلڪل وس آھيان،
هي سوچي ٿيندو بس آھيان،
منھنجو شايد ڀاڳ لڪل آھي.