جيل ڊائري

ڪَتيون ڪيئن قيد ۾ گذريون

ڏاڏو متارو ڏاھري 1979ع ۾ گرفتار ٿيو. هن کي اذيتناڪ جسماني ٽارچر ڪيو ويو ۽ پوءِ لاڳيتو 5 سالن تائين جيل ۾ رهيو. متاري ڏاھري جي ھن ڊائريءَ جو وچور رڳو سندس جيل ياترا جو ذاتي احوال نہ پر ضياء جي فوجي آمريت جي ھڪ ڪاري دور خلاف خاص طور سنڌ جي قومي جمھوري ۽ ترقي پسند تنظيمن، اڳواڻن ۽ شخصيتن جي جدوجھد جي ھڪ تاريخ پڻ آھي. ھن ھڪ وڏي اڳواڻ کان وٺي ننڍي ڪارڪن جي موجودگي جو ذڪر ڪيو آھي،

  • 4.5/5.0
  • 273
  • 48
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ولي ڏاهري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Katyun Keay Qaid Mein Guzryun

غربت جي گهوٽالي وچان ٻہ دوست وارڊ مان بي دخل

20.11.82ع تي سپرنيٽينڊنٽ وارڊ جو رائونڊ صرف انھي ڪري ڪيو تہ غوث شاھہ ۽ عبدﷲ شاھہ وارڊ بدلي ڪرائڻ لاءِ کيس لکيو هو ان ڪري سپرنيٽينڊنٽ آيو، جنھن اچڻ شرط سڀني شاگردن کي گهرائي چيو تہ هنن کي ڪھڙي شڪايت آهي، آخر هي وارڊ مان ڇو ٿا وڃن..؟ انھي تي هنن ٻنھين چيو تہ اسان کي ڪنھن کان ڪابہ شڪايت نہ آهي اسين شاگرد آهيون، وري بہ پاڻ ۾ ٺھي وينداسين، باقي هينئر ڪجهہ ڳالھہ آهي، سپرنيٽينڊنٽ چيو تہ مون توهان جي اسرار تي سڀني شاگردن کي گڏ رکيو هو ۽ سامھون متارو بيٺو آهي انھي جي چوڻ تي مون ائين ڪيو هو متارا اڄ تون ڇو نٿو ڳالھائين..؟ مون چيو تہ اسان دوستن کي ڪافي سمجهايو آهي مگر نہ ٿا مڃن ان ڪري جيڪا سندن مرضي آخر سپرنيٽينڊنٽ چيو تہ ٺيڪ آهي مون وٽ ٻي ڪا بہ جڳھہ نہ آهي باقي ڪاري چڪر ۾ بندوبست ڪيون ٿا انھي تي هنن چيو تہ ٺيڪ آهي اسان کي ڪٿي بہ رکو آخر ۾ سپريڊنٽ هليو ويو، اٽڪل ٻہ بجي ڌاري جعمدار وارڊ ۾ آيو ۽ غوث شاھہ،عبدﷲ شاھہ کي چيائين تہ ٽپڙ ٻڌو هلو صاحب توهان کي A ڪلاس ۾ رکڻ جو حڪم ڪيو آهي، پوءِ تہ آئون بہ خوش ٿيس، آخر همراهن کي ٽپڙ ٻڌرايم امداد، شير محمد، محمد خان ۽ مون گڏجي کين رخصت ڪيو چاچي شمس،الھہ بچائي مرڻاس ۽ دودي مري بہ دروازي تي اچي هنن کان موڪلايو ۽ آخر همراھہ A ڪلاس ڏي روانہ ٿي ويا اصل اکين ۾ پاڻي اچي وين ۽ چوڻ لڳا تہ ڪو وقت هوندو هو جو اهي جيڪي اڄ اسان جي بيعزتي ڪن ٿا پويان سائين سائين ڪندا هئا ۽ اڄ اسين غريب مسڪين ٿي ويا آهيون، صرف غريب هجڻ ڪري دوست جيل ۾ هٿ ڪڍي ويا آهن، مڙئي خير آهي، اسين قومي ڪارڪن آهيون دال ماني تي بہ گذارو ڪري وينداسين ڪا ڳالھہ نہ آهي مون کي ڏاڍو ارمان ٿيو ۽ سوچيم تہ واقعي غربت ئي مصيبتون برداشت ڪري سگهي ٿي ۽ غربت مان انقلابي فڪر سوچون ۽ نفسيات ٺھي ٿي، مجبوري انسان کي سڀ ڪجهہ ايستائين جو زندگي جي قرباني ڏيڻ تي راضي ڪري ڇڏي ٿي، بحرحال هنن همراهن کي آئون پنھنجي غربت حال سارو سنڀاليندو آيو آهيان ۽ سنڀاليندو رهندس، اهو منھنجو اخلاقي فرض آهي هينئر بہ سندن ماني وغيرہ جو بندوبست مون تي آهي، جيستائين آئون هن جيل ۾ آهيان تيستائين نڀائيندس ۽ ٻاهران بہ مدد ڪرائيندس ٻيا تنظيمي ساٿي ڀلي بي وفا ٿي وڃن ٻين جي چوڻ تي ڇا بہ ڪن پر آئون نڀائيندو رهندس جيڪو منھنجو حال آهي.