سائين جي ايم سيد جي سالگرہ
امداد چانڊيو ڊي.ايس.ايف تقرير ڪندي چيو تہ اسين اميد ٿا رکون تہ هاڻي معروضي حالتن مطابق جيئي سنڌ سامراج دشمن ۽ قومي آزادي لاءِ ۽ ٻين ترقي پسند جماعتن سان اتحاد ڪرڻ لاءِ هٿ وڌائيندي جيڪا هن وقت جي اهم ضرورت آهي.
دودو مھيري (جي.ايم سيد) پنھنجي تقرير ۾ سائين کي سنڌي قوم جو انقلابي رهبر چيو ۽ هن چيو سيد امر آهي جنھن سنڌو ديش جو نعرو ڏنو ڇا بہ ٿي پوي پر اسين سنڌو ديش لاءِ پنھنجي جان جي قرباني ڏيندا سين ڇو تہ اسين نظرياتي طرح سنڌ ۽ سنڌي قوم کي غلامي مان آزادي ڏيارينداسين ۽ پنجاب جي سامراجي ڪالوني مان ٻاهر ڪڍي هڪ آزاد ديش بنائينداسين، اڄ سنڌ جي 80 لک ايڪڙ زمين پنجابين وٽ آهي بلڪہ پٺاڻ ۽ مھاجر بہ انھن پنجابين سان هر مقصد ۾ گڏ آهن تہ سنڌ کي هضم ڪري کائي وڃجي پر اسين واضع چئون ٿا تہ سنڌوديش ٺھندو، آخر ۾ هن ٻين تنظيمن جي شريڪ ٿيڻ تي سندن ٿورا مڃيا.
الطاف تنيو تقرير ڪئي تہ سامھون سڪندر ابڙيجو وري اشارن ۾ سڀني کي پئي ٻڌايو تہ اڄ همراھہ هوش ۾ نہ آهي، خيال ڪجو..؟ بس هي دوست بہ وڏيون رڙيون ڪندي چوڻ لڳو،تہ سنڌ ۾ جيڪو بہ ڌاريو آهي ڀلي کڻي اهو مزدور ڇو نہ هجي يا کڻي هاري هجي، اهي سڀ وڏا رهزن آهن، جن اسان کي غلام بنايو آهي، اڄ ترقي پسند نالي سان رجعت پرست تنظيمون اسان کي سامراجي چون ٿيون، اسين سامراجي ڇو آهيون اسان جو آمريڪا سان ڪھڙو واسطو آهي، سامراجي تہ اهي آهن جيڪي پنجاب جي مزدورن جي ڳالھہ ٿا ڪن هن چيو ٺيڪ آهي آئون تہ کڻي موالي ۽ بددماغ آهيان، پر توهين سالم دماغ آهيو، گهٽ ۾ گهٽ سوچيو، همراھہ کي نشي ۾ ڪابہ خبر ڪا پي پئي تہ آئون ڳالھايان ڇا پيو ۽ موضوع ڪھڙو آهي جڏهن صفا ڪنٽرول مان نڪري ويو تہ پوءِ ڪجهہ دوست ٻاهر نڪري وڃي کلڻ لڳا، شمس گوپانگ تہ اهڙا ٽھڪ ڏنا جو سڀئي شاگرد هن جي موالپڻي تان کلڻ لڳا، ايتري ۾ دودو مھيري هڪل ڪري چيس انڌا اهو ڇاٿو ڪرين هوش ڪر جي.ايم.سيد تي ڳالھاءِ دودي جي هڪل سان هن جو دماغ هوش ۾ آيو، تقرير ختم ڪري بنا موڪلائڻ ۽ ويھڻ جي روانو ٿي ويو، ايتري ۾ ٻئي شاگرد هڪل ڪري چيس تہ اڃا صدر جي تقرير رهيل آهي، اهو وري توکان وسري ويو ان کي ڳالھائڻ ڏنو وڃي، هن يڪدم چيو ها يار مون کا وسري ويو وري واپس اسٽيج تي اچي صدارتي تقرير لاءِ الھبچايو مرڻاس کي سڏ ڪيائين هن دوست سنڌوديش جي تصورن لاءِ بنيادي دليل ڏيڻ شروع ڪيا ۽ جي.يم.سيد کي پيغمبر جي حيثيت ڏنائين، آخر ۾ چانھہ پيتي سين پوءِ جان ڇٽي.