دوست مون کي پرچائي واپس پراڻي وارڊ ۾ وٺي آيا
مون رات کان سوچڻ شروع ڪيو هو تہ شاگردن جو جيل ۾ موجود ڪردار ڏاڍو افسوسناڪ ۽ شرمناڪ رهيو آهي، آئون ماحول مان تنگ ان ڪري ٿي پيو هئس جو صالحين جا ڪجهہ موالي ۽ غير سياسي ڇوڪرا خاص طرح الطاف تنيو۽ ڪجهہ ٻيا ڇوڪرا هروڀرو ڪانہ ڪا شازش بنائي مسلسل شاگردن جي وچ ۾ جهيڙا ۽ نفرتون ڦھلائي رهيا هئا جن کي ڪئين دفعا الٽيميٽم ڏنو ويو سمجهايو ويو پر باز نہ اچي رهيا هئا، رهندو سٺن ڪردار وارن شاگردن جي سياسي ۽ ذاتي زندگي ۽ ڪردار تي اثر پئجي رهيو هو، ان غير فطري عمل جي ڪري جيل انتظاميہ ڀرپور فائدو وٺي قومي ڪارڪنن کي هڪٻئي تي شاهديون ڏياري ڏاڍو خوار ڪري رهي هئي، جيتوڻيڪ مون ڪافي سوچڻ کان پوءِ وري بہ سياسي ڪارڪن جي حيثت سان اهو فيصلو ڪيو تہ سڀ ڪجهہ برداشت ڪري شاگردن کي منظم ڪرڻ وارو ڪردار ادا ڪجي تہ بھتر ٿيندو ۽ شاگردن کي بہ احسا س ٿيو آهي تہ ائين هڪ ٻئي سان وڙهي ڦٽائي جيل نٿو ڪاٽي سگهجي، ان لاءِ هنن جيل انتظاميہ کي بہ مون کي واپس گهرائڻ لاءِ لکيو آهي، جنھن ۾ لکيو اٿن تہ اسين سڀ شاگرد ڏاڏي متاري کي ميڙ ڪري پرچائي وٺي اچڻ چاهيون ٿا تہ جيئن اسان جي وارڊ جو ماحول مفاهمت وارو ٿئي، ان ڪري صبح 10 بجي همراھہ جيل انتظاميہ کان اجازت وٺي اچي مون وٽ نڪتا، مون کين مان ڏنو حال احوال کان پوءِ چانھہ پيتين سون، ان کان پوءِ ڪچھري ڪئي سون پوءِ مون کين چيو تہ توهان وارڊ گهمو ۽ آئون شمس گوپانگ کي وٺي ويس وڃي ڪمري مان سامان ويڙهيم تہ ڇوڪرا سڀئي پويان اچي ويا ڏٺئون تہ ڏاڏو بنا ڳالھہ ٻولھہ جي سامان ٻڌي رهيو آهي تہ ڏاڍا خوش ٿيا ۽ پاڻ بہ مون کي ٽپڙ ٻڌائڻ ۾ لڳي ويا، ڪو بسترو تہ ڪو ٿيلھو ڪلھي تي کڻي خوشي سان بيھي رهيو، مون کين چيو توهان سامان رکو پاڻ هلون ٿا ٽپڙ پوءِ قيدين کان کڻايون ٿا ان تي هنن چيو نہ ڪجهہ ٽپڙ اسين پاڻ کڻنداسين تہ جيئن لڳي تہ ڏاڏو پرچي ويو آهي ۽ اسان سان گڏ آهي بس چرچن ۽ ڀوڳن جي فضا ۾ غلام نبي خشڪ ٿيلھو کنيو، اسد گاڏهي ڇٻيو کنيو، شمس ڊٻو کنيو رهيل سامان ڪجهہ ٻين دوستن کنيو پوءِ دروازي تي اتي جي قيدين کان خوشي سان موڪلايو سين مون اتي انھن دوستن کي چيو تہ اميد آهي تہ جيل جي شاگردن کي منظم ڪري وٺبو ۽ اسان سڀني کي اهڙين ڳالھين کي ثانوي سمجهڻ گهرجي.
اٽڪل هڪ فرلانگ پنڌ ڪرڻ کان پوءِ پنھنجي پراڻي وارڊ ڪارا ٽئين ۾ جيڪو ڦاسي گهاٽ جي ڀرسان آهي اتي پھتا سون اندر داخل ٿياسين تہ سامھون صالحين جا دودو مھيري ۽ الطاف تنيو ويٺا هئا جن جا منھن لھي ويا ايترو بہ حياءُ نہ پين جو کڻي سکڻو هٿ ملائين بحرحال اسين سڌا غلام نبي خشڪ جي ڪمري جي سامھون ويٺاسون. غلام نبي چانھہ ٺاهڻ لاءِ ويو، باقي دوست ويھي مون سان ڪچھري ڪرڻ لڳا چانھہ پي رهيا هئا سين تہ امداد چانڊيو جمعدار کي چيو تہ ڏاڏي واري کولي کوليو تہ سفائي ڪريونس جيئن کولي کلي تہ امداد ۽ شير محمد صفائي ڪرڻ ۾ لڳي ويا جيئن ئي صفائي مڪمل ٿي تہ سامان لڳايو سين پوءِ ماني کاڌي سين مٿان بند ٿيڻ جو ٽائيم ٿي ويو پوءِ امداد، شير محمد، خان محمد ۽ آئون گڏ کولي نمبر 12 ۾ بند ٿياسين.