واگها بارڊر
اڳيان وڌياسين، ميلي نما منظر نظر آيو، مون سمجهو اڄوڪي ڏينهن تي ايڏا سياح آيا آهن، ٻُڌايو ويو، رڳو اڄ نه پر اهو روز جو معمول آهي، بارڊر تي داخل ٿيڻ کان پهرين اليڪٽرانڪ دروازي مان گذاريو ويو، جيئن اگر ڪنهن وٽ ڪو هٿيار هُجي ته پڪڙي سگهن. بارڊر جي ٻنهي پاسي سيڙهيون چَڙهن ٿيون اُتر طرف کان عورتن لاءِ ۽ ڏکڻ طرف مردن لاءِ مخصوص ٿيل آهن، مٿي چڙهياسين، انڊيا جي ماڻهن جو نظارو ڪيوسين، اُتي هتان کان وڌيڪ ٻيڻ تي هئا، انڊيا ۾ مرد توڙي عورتون گڏ ويٺل هئا، ٻنهي طرفن کان مٿي رکيل اسپيڪرن ۾ پنهنجي پنهنجي ديس جا قومي گيت هَلي رهيا هئا ۽ ماڻهن ۾ عجيب جوش ۽ جذبو نظر آيو، ڄڻ ته هڪ ٻي کي فتح ڪرڻ لاءِ گڏ ٿيا هُجن. هُن طرف کان فوجي هئا ۽ هِن طرف کان رينجرس وارا هئا، سلامي ڏيڻ ۾ ڪلاڪ ٿي چُڪو هو، سلامي ڏيڻ کان پهرين هن پاسي کان پاڪستان جا جهنڊا واري واري سان کڻي ڊوڙي ڊوڙي وڃي گيٽ سان لڳي وري واپس پي وريا، پهرين ٻار ننڍا پوءِ مرد ۽ پوءِ عورتون واري واري سان اُهو عمل دهرائينديون رهيون. هُن طرف کان نوجوان ناريون جهنڊو کڻي ڊوڙي رَهيون هُيون ۽ ٿوري ٿوري دير کان پوءِ گول دائري ۾ جهمريون هڻي رهيون هيون، منهنجي سوچ کان وڌيڪ تفريح ٿي وئي، ڇو ته هتي اچڻ کان پهرين سوچيو هوم ته بارڊر تي جهنڊي جي سلامي ٿيندي، اِها ڏسڻ ضروري ته ناهي، ها پر اها ڳالهه ضرور هئي ته انڊيا جي سرحد ڏسي اچجي، ڪلاڪ کن هليو اهو رنگ، پوءِ واپسي ٿي، واپسي ۾ به واهه جو لطف هو، جو اسان جا پگهر ۾ ڪپڙا سڄا پُسي ويا هئا، اسان مان جن کي به ڪاٽن جا سنهڙا ڪپڙا پهريل هئا اُهي ته بُت لڪائڻ ۾ پورا هئا جو بُلڪل ايئن پي لڳو ڄڻ هاڻي برسات ۾ وهنجي نڪتا هجون. مردن کان ليڊيز جي گهڻائي پي نظر آئي، جيڪا تقريباً سڀني تفريح ماڳن تي ساڳي ڳالهه آهي.