لوڪ ورثه
هو سڪڳ تو ميرا ايڪ ڪام ڪرو،
شام ڪا اڪ پهر ميرڳ نام ڪرو.
سامهون ڪرسيون جنڊي جون ٺهيل جهڙيون هالا ۾ عام جام ملن ٿيون ۽ هڪ پاسي کان پينگهو (هندورو) ۽ هڪ پاسي کان کٽ، ايئن اهڙو خوبصورت ماحول لڳو پيو آهي، ڄڻ ڪنهن سٺي گهر جي اڱڻ تي ماڻهو ويٺل آهي. ڳائيندڙ فنڪار جي اها ڊيوٽي آهي ته هو پورو ڏينهن ڳائيندو رهي، جيئن گهمڻ لاءِ ايندڙ ماڻهو جيڪي ٻڌڻ چاهين سي موسيقي مان لطف اندوز ٿيندا رهن. اسين ته اندر گهمڻ لاءِ وياسين، ڪيمره وغيره سڀ رسيپشن تي جمع ڪرايا، ڇو جو اندر ڪيمره کڻي وڃڻ منع هئي ۽ اليڪٽرانڪ گيٽ مان پار اُڪرڻو پي پيو، جتي موبائيل فون به پاڻ کان الڳ ڪرايائون، اندر داخل ٿيڻ کان پوءِ موبائيل واپس ڏيندا آيا، اندر لاهين چاڙهين تي ور وڪڙ وارا سائي رنگ جا ٽائيلس لڳل رستا هئا ۽ اُنهن جي موڙن تي ننڍڙا بورڊ لڳل هئا، جن تي تيرن جا نشان لڳل هئا، اگر ايئن ڏسيل ترتيب سان گهمبو ته پوءِ پوري لوڪ ورثا کي بهتر نموني گهمي سگهبو، ورنه پنهنجي مرضيءَ سان گهمڻ ۾ ٻه نقصان ٿيندا هڪ ته ڪافي شيون رهجي وينديون، ٻيو ته اندر ئي اندر واٽون وڃائي ويهڻ جو پورو پورو انديشو آهي. اهڙا ڏکيا موڙ آهن ۽ ڌيمي روشني جيڪا ڇت ۾ لڳل بلبن مان اچي رهي آهي ۽ سڄو لوڪ ورثه ايرڪنڊيشنڊس آهي، شيشي جي اندر سڀ منظر ٺهيل رکيل آهن، سڀئي منظر ريئل / حقيقي ۽ پوري پوري سائيز جا ٺهيل آهن. چئني صوبن جو مڪمل ڪلچر ترتيب ۾ ڏيکاريل آهي. قومن جي تهذيب، رهڻيون ڪهڻيون سڀئي ڏيکاريون ويون آهن ۽ ٿوري ٿوري فاصلي تي لڳل ٽي وي سيٽ تي پڻ ساڳيا منظر ڏيکاري رهيا هئا ۽ انهن متعلق معلومات پڻ ٻڌائي پي وئي. منظر اهڙا صاف ۽ چمڪندڙ نظر اچن پيا، کين هٿ لڳائجي ته ڄڻ جيئرا ئي آهن. هتي ڪجهه دوستن پهرين نه پي اچڻ چاهيو، پوءِ اُهي ئي دوست ٻاهر نڪرڻ جو نالو ئي نه پيا وٺن، لوڪ ورثه گهمندي وڏو وقت لڳو، اڃا سفر اڳتي به هو، تنهنڪري مجبورن ٻاهر نڪرڻو پيو، هاڻي فنڪار ٻاهر اُن ٽوپي سائيز ۾ ٺهيل اسٽيج تي ٽوپي هيٺ ويهي ڳائي رهيو هو، جو اها ٽوپي به هئي ۽ گڏوگڏ اسٽيج پڻ، هيٺ اسٽيج تي فنڪار ڳائي پيو ۽ سازيندا پاسن کان ڦريو ويٺا آهن، سامهون ڪاٺ جون بينچون ۽ ٽيبلون رکيل آهن، هتي سڀ برگر فيمليون اينديون آهن. لوڪ ورثه تي به آخري نظر وجهي روانه ٿياسين.