سفرناما

حيدرآباد کان هنزه تائين

“حيدرآباد کان هنزه تائين” سفر ۾ جتي لاهور ۽ اُتي جي مشهور تاريخي جاين (مينار پاڪستان، شاهي قلعو، بادشاهي مسجد، واگها بارڊر) کان وٺي وادي ناران، جهيل سيف الملوڪ، گلگت، وادي هنزه، سوات ۽ پشاور بابت معلومات ڏنل آهي اُتي انهن هنڌن تائين پهچڻ ۽ ماڻيل مشاهدن، تجربن ۽ نظارن جو پُڻ احوال ڏِنو ويو آهي، ۽ هي سفرنامو انهن هنڌن تي وڃڻ لاءِ سٺي گائيڊ آهي ۽ گهر ويٺي پڙهڻ وارن لاءِ سٺو تفريحي ڪتاب آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2581
  • 820
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور ساگر
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book حيدرآباد کان هنزه تائين

قراقرم يونيورسٽي ۽ اجرڪ

“قراقرم انٽرنيشنل يونيورسٽي گلگت” طرف هاڻي اسان جو رُخ هو، يونيورسٽي پهتاسين. هتي ڪجهه سردي محسوس پي ٿي، تقريباً سڀئي ڇوڪرا سوئٽر وغيره پائي آيا هئا. صرف مون هڪڙي اجرڪ کنئي سا به ڪُلهن ۾ پاتي، هتي دور ديس ۾ اجرڪ پائيندي هڪڙي خوشي ۽ ٻيو فخر پيو محسوس ٿئي. يونيورسٽي جي گيٽ مان اندر ٿياسين، ڄڻ هي ته ماڳ ڏٺل ٿو محسوس ٿئي، صفا ڄڻ اسلاميه ڪاليج بدين گهمي رهيا هئاسين ۽ هي به ڪاليج ئي هو، جنهن کي هاڻي ٿورڙي وقت کان يونيورسٽيءَ جو درجو ڏِنو ويو آهي. تنهنڪري اڃان يونيورسٽي جو مڪمل سامان به مهيا ٿي نه سگهيو آهي. بهرحال اڳتي وڌون ٿا، بورڊ ڀرسان بيٺل شاگردن مان ڪجهه شاگرد اسان سان ملڻ پيا چاهين هڪڙو ته ڪو کِٽ ٿي لڳو اسان کي ڏسندي ئي چيائين “هنس ڪي ملو، ڪيوڻ رو رهي هو” اُهو سڀني سان ڀاڪرين مليو، اڳيان پرنسپال آجيان لاءِ آيو ۽ ليڪچرر ياسر پڻ گڏ هو، ڪمپيوٽر ليب مان گهمي پوءِ هڪڙي حال ۾ وڃي ويهاريائون، جتي بوتلون پياريون ويون. سائين انعام سڀني شاگردن جا تعارف ڪرايا، تڏهن مونکي وري سڀني دوستن چيو، هي مسٽر جي آر مور ۽ سڀئي آهستي مُسڪرائن ٿا، ڪچهري دوران ليڪچرر ناصر، راشد کان پُڇي ٿو توهان سوئٽر پاتو آهي، ڇا اوهان جي طبيعت صحي ناهي؟ ۽ حال ۾ ٽهڪڙو مچي وڃي ٿو. پوءِ يونيورسٽي جا مختلف ڊپارٽمينٽ گهمياسين ۽ استادن سان گڏ گروپ فوٽو به ڪڍرايا، مون کي ته ڪُلهن ۾ پاتل اجرڪ ڏسي ڪجهه شاگردن سڏ ڪري پاڻ ڏانهن گهرائي ورتو، چيائون ته اسان سان گڏ گروپ فوٽو ڪڍرائي. اُنهن سان گروپ فوٽو ڪڍرايو، پوءِ يونيورسٽي کي الوداع چيو ۽ ٻاهر نڪري آياسين، هاڻي وري ڊرائيور وٺي هليو، چينين جو قبرستان گهمڻ لاءِ، رستي ۾ گاڏي هڪڙي غار مان گذري ٿي.
غار ۾ جيئن ئي داخل ٿيون ٿا گاڏي ڦل لائٽون ٻاري ڇڏي ٿي، ڄڻ گگهه انڌاري مان گذري رهيا هئاسين. غار مان گذرڻ جو اهو پهريون تجربو هو، هڪ ڀيرو وري دوست اعجاز سان مخاطب ٿين ٿا، بُگٽي ڇا اوهين اهڙين غارن ۾ گذاريو ٿا، خوف ڪونه ٿو ٿئي اوهان کي. سڀئي دوست ٽهڪ ڏيئي کِلن ٿا، غار مان گذري ور وڪڙ واري رستي تان ٿيندا آياسين.