گـلـگـت
يوٿ هاسٽل تمام گهڻي ڪشادي ۽ وڻندڙ بِلڊنگ ٺهيل آهي. ڏاڍي صفائي واري ۽ سهڻي ڊزائن تي اڏيل، يوٿ هاسٽل جو چوڪيدار ٻُڌائي ٿو ته توهان ٽيان مهمان آهيو. ڇو ته هي هاسٽل جون ۾ ٺهي راس ٿي آهي ۽ ٻه ڀيرا پهرين هتي مهمان رهي چُڪا آهن. اُهو ٻُڌي خوشي ٿي ته اڃا هن بلڊنگ مان ڪنوارپ ناهي وئي ۽ واقعي به وچ ۾ رکيل ننڍڙو پارڪ جنهن ۾ ڇٻر به هاڻي پي موري ۽ گل به ننڍڙا هئا ۽ هاسٽل جو ڪلر به چمڪي رهيو هو. ٻاهر اڱڻ ۾ ئي سيڙهين جي ڀرسان وڏو شيشو ماڻهو جي قد جيترو لڳل هو. جنهن ۾ ڦڻي آرام سان ڏيئي پي سگهجي ۽ پڻ ڊريس چيڪ ڪري سگهجي پئي، جو شيشي ۾ پيرن کان چوٽيءَ تائين ماڻهو نظر پيو اچي.
اسان اولهه طرف وارو روم کنيو، جنهن جي شيشي مان به گلگت شهر جو منظر پسي پيو سگهجي ۽ وڏا وڏا پهاڙ نظر اچي رهيا آهن. وهنجي تيار ٿياسين. وين آئي ته روانا ٿياسين شهر گهمڻ لاءِ، شهر هاسٽل کان ٿوري ئي پنڌ تي آهي.
شهر جا روڊ رستا ڪشاده هئا، هڪڙي چوڪ تي، انڊيا جو جهاز نصب ٿيل هو، جنهن لاءِ چون ٿا پاڪستاني فوج جنگ دوران ڪيرايو هو، هاڻي هتي يادگار طور لڳايو ويو آهي. اڃا رات جا اَٺ مَس ٿيا هئا، شهر آهستي آهستي بند ٿي رهيو هو، وين هڪ پاسي تي بيٺي، اسين ٻه ٻه، ٽي ٽي دوست ٿي گهمڻ لاءِ گلگت جي چائنا بازار ۾ لهي وياسين، پر دوڪان تيزي سان بند ٿي رهيا هئا ۽ فوج وڌندي نظر اچي رهي هئي، خبر پئي ته هتي شعيا سُني فساد زور تي آهي، تنهن ڪري رات جا اٺ ٿيندي ئي بازارون بند ٿي وڃن ٿيون ۽ فوج گشت ڪرڻ لڳي ٿي. هتي اسماعيلي شيعن جي اڪثريت آهي، تنهن ڪري هتي وڏي ويڙهه هلندي رهندي آهي ۽ رَت رَستن تي هاربو رهيو آهي، تنهنڪري به سائين انعام سڀني دوستن کي تاڪيد ڪئي ته ڪٿي به ڪنهن دوڪان تي ڪابه حرڪت نه ڪجو ۽ آرام سان گهمي واپس ٿيو ته ماني کائون. بازار مان گهمي ڦري آياسين. “رمضان هوٽل” تي، چون ٿا سُٺي هوٽل آهي، اسين به وڃي ويٺاسين، ماني هوٽل جي سُٺي هئي، ماني کائي، جوس پي، آياسين. فون ڪرڻ جي گهڻي ئي ڪوشش ڪئي پر فون نه وئي موبائل به ڪم نه پيو ڪري، ڪالهه کان وٺي رابطا ڪٽيل آهن. پويان گهر وارا پريشان ٿيندا هوندا.
وين هاسٽل تي ڇڏي صبح جو اچڻ جو چئي رواني ٿي وئي. هاسٽل تي پُهتاسين، مونکي ننڊ جون پنڪيون ۽ اجرڪ ڇڪي سمهي پيس، دوستن چيو اچو پتن راند ڪُڏون، مون چيو بس بابا راند جي عمر کائي آيو آهيان. اجرڪ کي پنهنجي تن تي ويڙهي سُمهي پيس.
صبح اُٿيس شيوَ وغيره ڪئي، هاڻي موسم ۾ ٿڌ پئي محسوس ٿئي جو پهاڙن تي برف پئي ڄمي ۽ چئني طرفن کان ڌُنڌ ڇانيل نظر پيو اچي. سڀئي ڇوڪرا وهنجي تيار ٿيا، ناشتو هتي ئي گُهرائي ڪيو، چوڪيدار کي پراٺن ۽ چانهه جا پئسا ڏنا، وٺي آيو، اُهي اندر هال ۾ ٻه ٽيبلون پيون هنيون، سڀني انهن ٽيبلن تي چؤطرف ڦري ويهي ناشتو ڪيو. چوڪيدار پنهنجي ٻارڙن سان گڏ هن هاسٽل جي هڪڙي روم ۾ رهندو آهي ۽ سارو ڏينهن هاسٽل جي صفائي ۽ پارڪ ۾ ڪم پيا ڪندا آهن. وين آئي، چڙهي روانا ٿياسين، مختلف رستن تان گذرندا رهياسين.