اسلام آباد ڏانهن اڏام ۽ ڪڪرن کان آجو چنڊ
هاڻي وري ڪڪرن کان آجو ٿي اهو چنڊ نظر آيو جيڪو ٿوري دير پهرين ڪڪرن پويان گم ٿي ويو هو، هن ڀيري ڊسپوزل گلاس سڀني کي ڏيئي وئي، بعد ۾ سيوَن اپ ۽ پيپسي جون وڏيون جمبو سائز بوتلون کڻي نروار ٿي، سڀني مسافرن کي سهڻن هٿن سان گلاس ۾ لاهي ڏيندي وئي، ڪجهه شرارتي ڇوڪرا هر هر پيا گهرن، پر نه چڙي ٿي ۽ نه انڪار ڪري ٿي، اهو ته شايد سندس ڊيوٽي ۾ شامل آهي، جيئن اسپتالن ۾ نرسن جو مريضن سان چڙڻ يا مريضن کي ڇڙٻڻ اُنهن جي ڪورس ۾ ئي ناهي هوندو، ايئن هوسٽ پڻ مسڪرائينديون ئي رهنديون آهن، ڪجهه ئي گهڙين ۾ بند دٻا کڻي هٿن تي سَٿي نڪتي، (جهڙا دٻا نواز شريف جي دؤر ۾ شادين ۾ طعام تي پابندي لڳائي وئي هئي ۽ پوءِ ماڻهن اهو گهٽ خرچ وارو سسٽم زور شور سان اپنايو هو، جو دٻي ۾ ٻه ٽي ٽيسٽيون هڪ ٻه بسڪيٽ، ڪٿي مرغي جو تڪو ڪٿي ته صرف پيٽيز هوندو هو)، سو اندازو لڳائي ورتوسين ته دٻن ۾ ڇا ٿي سگهي ٿو، سڀني کي هڪ هڪ ڏيندي وئي، کوليوسين، ڪجهه بسڪيٽ، هڪ سئنڊوچ ۽ ٻه ٽي ٽيسٽيون، سڀ ڪجهه اهو ئي هو جنهن جو اندازو هو. سفر ڪيترو ٿيو آهي يا ڪا ٿڪاوٽ اِن شيءِ جو ته تصور به ڪرڻ گناهه پيو لڳي، ڀلا اهڙو سفر هجي ته اُتي وقت جو احساس ٿي سگهي ٿو!
موٽر وي تي ڊائيوو ايئن ڊوڙي رهي هئي ڄڻ جهاز آسمان تي، هي روڊ به ڪروڙن جي لاڳت سان نواز شريف جي حڪومت ۾ تعمير ٿيو هو، سنڌ ۾ اهڙو ڪو به روڊ ناهي ۽ شايد نه ئي ٺهندو، جو هوءَ سنڌ آهي ۽ هي پنجاب! پنج ڪلاڪن جي سفر کان پوءِ اچي پنڊي پهتاسين، ڊائيوو جا ملازم ٽوڪن وٺندا ۽ ٿيلهن تي لڳل نمبر سان نمبر ملائيندا سڀ ڪنهن کي پنهنجو پنهنجو ٿيلهو حوالي ڪري رهيا هئا.
سڀئي اچي ويٽنگ هال ۾ ويٺاسين، هتي به ويٽنگ هال اهڙو ئي آهي، جهڙو لاهور ۾ هو، ڪُنڊن تي وڏيون فليٽ اسڪرين ٽي ويون لڳل ۽ آرامده صوفن سان سجايل هال ۾ کائڻ پيئڻ جي هر شيءِ ميَسر هئي، واش روم، ليٽرين سڀ ڪجهه هال سان ئي اٽيج آهن، ڪنهن به قسم جي ڪابه ڏکيائي نٿي ٿئي، سڀئي ڇوڪرا واري واري سان واش روم مان ٿيندا پنهنجي پنهنجي سيٽن تي ويهندا ويا ۽ پوءِ سڀني چانهه بسڪيٽ گهرائي کاڌا، تيستائين سج به پنهنجي روشني جا ڪرڻا پنڊي تي پکيڙيا.
راولپنڊي 1959ع ۾ گادي جي هنڌ جي منتقل ٿيڻ کان پوءِ تيزي سان ترقي ڪري مغربي پاڪستان جو ٽيون وڏو شهر شماريو ويو، مسجدن، گرجائن، ڪلبن ۽ پارڪن جي هن شهر ۾ سياحن جي وڏي رش هوندي آهي، راولپنڊي کي شهرت اُن وقت ملي جڏهن دارالحڪومت کي ڪراچي کان هتي شفٽ ڪرڻ جو آخري فيصلو ڪيو ويو هو، اها خبر مُلڪ جي سڀني اخبارن شهه سرخين سان شايع ڪئي هئي. راولپنڊي کي پنڊي هتان جا ماڻهو پيار مان چون ٿا ۽ هاڻي شارٽ نالي جي ڪري سڀئي پنڊي ئي چون ٿا، هِن شهر جي خوشقسمتيءَ سان گڏ بدقسمتي اها به آهي ته پاڪستان جو پهريون وزيراعظم لياقت علي خان هن ئي شهر ۾ وڏي جَلسي کي خطاب ڪرڻ دوران ماريو ويو هو، جيڪا سازش اڃا اڄ تائين ظاهر ٿي نه سگهي آهي.