سفرناما

حيدرآباد کان هنزه تائين

“حيدرآباد کان هنزه تائين” سفر ۾ جتي لاهور ۽ اُتي جي مشهور تاريخي جاين (مينار پاڪستان، شاهي قلعو، بادشاهي مسجد، واگها بارڊر) کان وٺي وادي ناران، جهيل سيف الملوڪ، گلگت، وادي هنزه، سوات ۽ پشاور بابت معلومات ڏنل آهي اُتي انهن هنڌن تائين پهچڻ ۽ ماڻيل مشاهدن، تجربن ۽ نظارن جو پُڻ احوال ڏِنو ويو آهي، ۽ هي سفرنامو انهن هنڌن تي وڃڻ لاءِ سٺي گائيڊ آهي ۽ گهر ويٺي پڙهڻ وارن لاءِ سٺو تفريحي ڪتاب آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2581
  • 820
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور ساگر
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book حيدرآباد کان هنزه تائين

وادي ڪاغان

هن وقت اسين وادي ڪاغان جي سبز اوچين پهاڙين اندر سفر ڪري رهيا آهيون، جن پهاڙين ۾ نظارن کي ڏسي چئِي سگهجي ٿو ته اُهي لوڪ ڪهاڻيون، پَريَن ۽ دِيوَن جون جيڪي ٻالڪپڻ ۾ ٻُڍڙن جي واتان ٻُڌندا هئاسين. انهن ڪهاڻين ۾ جن وادين جو ذڪر هوندو هو، بلڪل هي اُهي ئي واديون آهن. آئون سمجهان ٿو ته ماڻهو ڪيترو به پريشان ۽ مسئلن ۾ گهيريل هجي، هڪ وار هِتان گُذر ڪري وڃي، ڄڻ سارا ٿَڪ ۽ مونجهارا دونهين جيئن اُڏي هوا ۾ گُم ٿي وڃن. هوا ۾ به ڇا ته تازگي ۽ مَهَڪ آهي، سُبحان الله. ان وادي ۾ اهڙو هڪڙو به ڳوٺ نظر نه آيو، جيئن اسان جي سنڌ جا ڳوٺ آهن، وڏا ڳوٺ ۽ پکڙيل پوٺا، ڳوٺن کي چوڌاري ڦريل ڍنگهرن جا لوڙها. هتي آسمان کي ڇُهندڙ پهاڙن تي اهو به ناهي، ڪٿي ڪٿي ڪجهه وڌيڪ گهر نظر آيا ٿي نه ته هڪ هڪ يا ٻه ٻه گهر ۽ گهرن کي به ڪا ديوار ۽ نه ئي ڪو لوڙهو وغيره. ايئن ئي پهاڙ جي ڪجهه ايراضي سڌي ڪري اُن تي گهر اڏيو ڇڏين. پر ڪِٿي ڪِٿي بِلڪل چوٽيءَ تي خوبصورت بنگلن نما گهر ٺهيل نظر آيا، تڏهن حيرت ٿي پي ته آخر انهن گهرن ۾ استعمال ٿيندڙ مٽيريل ڪيتري نه ڏکيائين سان مٿي پهتو هوندو، جتي ڪو رستو به صحيح معنيٰ ۾ نه آهي.
واديءَ ڪاغان ۾ گهڻو ڪري سيد، مغل، اعواڻ، ڪشميري، گجر ۽ ميواتي ذاتين جا ماڻهو ۽ ڳوٺ آباد آهن. هن وادي ۾ ميدان يا ٻنين جو تصور به غلط ٿو نظر اچي. اُن هوندي به جبلن تي چاڙهين نما ڪجهه ڪجهه ٽڪرا کيڙي انهن ۾ ڪي ڀاڄيون پوکيون وينديون آهن. سياري جي مُند ۾ سبز چانهه ۽ قهوو هتي جي خاص سوغات آهي.