اسلام آباد
آبپاره چوڪ، ڏانهن ڏسي سوچيان پيو اُتي ئي گلاب گونگي احتجاج ڪيو هو ۽ کيس گرفتار ڪيو ويو، امر جليل ٻُڌائي ٿو: (اسلام لاءِ سنڌي ۾ لکيل نعري وارو پاٺو ڪوڪن سان بانس جي لڪڙي تي ٺوڪي، گلاب گونگو صبح جو ڏهين لڳي آبپاره وٽ اچي بيٺو، ڪجهه ماڻهن کي سنڌي ۾ لکيل نعرو سمجهه ۾ نه آيو، هجوم گڏ ٿي ويو، ڊيوٽي تي موجود سپاهين جو ڏانهنس ڌيان ڇڪجي ويو، هنن کي به سنڌي ۾ لکيل عبارت سمجهه ۾ نه آئي، گلاب گونگي سان ڳالهائڻ جي ڪوشش ڪيائون گلاب چپ، عبارت ۾ صرف هڪ لفظ سمجهه ۾ آين “اسلام” بيٺي پير فيصلو ڪيائون ته پڪ تخريب ڪار آهي ۽ وڳوڙ وجهڻ لاءِ اسلام آباد هليو آهي، گلاب گونگي کي مُڪون ۽ ٿڏا هڻندا آبپاره ٿاڻي ڏانهن وٺي ويا.)
يوٿ هاسٽل ۽ بيئر جي بوتل:
يوٿ هاسٽل، جي گيٽ وٽ لٿاسين، سڀ کان پهرين پرينءَ کي فون ڪري حال احوال ورتم ۽ کيس ٻُڌايم ته هاڻي اسلام آباد پهتا آهيون. سامان کڻي اندر داخل ٿياسين، سائين انعام جي ڪجهه ڳالهه ٻولهه ٿيڻ کان پوءِ اسان کي ڪمرا کولي ڏنا ويا، هر ڪمري ۾ چار بيڊ پيل هئا، آئون اعجاز جعفري، ڪاشف ميراڻي ۽ شعيب شيخ هڪ ڪمري ۾ رهياسين، رات وارو اوجاڳو ۽ سفر جي ڪجهه ٿڪاوٽ هئي، وهنجي اچي سُمهي رهياسين ۽ ٻين وڳي ڌاري اُٿياسين ۽ فريش ٿي ماني کائڻ لاءِ ٻاهر نڪتاسين، چوڪ کان اوريان شارٽ ڪٽ ڪرڻ لاءِ ڀڳل دُڪانن جي پويان لٿاسين، هيٺ جهنگ ئي جهنگ پيو نظر اچي، مون کي وري به “نيٺ گونگي ڳالهايو” واري شالي پئي ياد اچي (جيڪا شايد هتان ئي جهنگل جي پاسي کان لڪندي آئي هئي جوڳي کي کڻڻ لاءِ اڌ ٺهيل عمارت ۾ پنهنجي ڪار لڪائي آئي هئي).
آياسين هوٽل تي ماني کاڌي، ماني کائڻ کان پوءِ سڀني بيئر جون بوتلون ورتيون، هن وقت اسلام آباد ۾ گرمي ڪجهه وڌيڪ هئي، بيئر مون زندگي ۾ پهريون ڀيرو پيتو هو، سڀئي دوست بوتلون هٿ ۾ ۽ فٽ پاٿ وٺيو پيئندا وياسين. ۽ ياد اچي ويو گانو:
“مئڪدوڻ ميڻ تو پيا ڪرتا هوڻ، چلتڳ راهوڻ ميڻ بھي پي لينڳ دو”
(ناجائز فلم).
آياسين وين اڏي تي جنهن کي چيوسين ته اسان کي اسلام آباد جا سڀئي تفريحي ماڳ گهمائي ۽ انهي جي چارجز ٻڌائي، چيائين ٽي هزار ۽ پوءِ کيس چيوسين ته چار وڳي يوٿ هاسٽل تان اچي کڻ.
بازار مان جوراب ۽ ڪئميره جو رول وٺي، آياسين هاسٽل تي، هاسٽل سُٺو ٺهيل آهي، پر ايترو سٺو به ناهي ڇو ته هي پوري ملڪ جي سينٽرل يوٿ هاسٽل آهي. پياري دوست نواز کٽي جي ڀاءُ اسلم کٽي فون ڪيو، ڪجهه ميٽر پرنٽنگ ڪرائڻو هو، پر ٻُڌايومانس ته هن وقت اسلام آباد ۾ آهيان، پوءِ ادا منظور جو نمبر ڏنومانس، مون وري نواز کٽي سان فون تي هيلو هاءِ ڪئي، جيڪو هن وقت مٺي ۾ هو. چيائين اسلام آباد گهمي پوءِ وري اچ مٺي گهمون. (نواز کٽي ۽ سندس ڀاءَ اسلم کٽي جيڪي NCHD ۾ ADPO هئا ۽ هاڻي ٻنهي جو پروموشن ٿيو آهي، اسلم سانگهڙ ۽ نواز کي مٺي DPO ڪري موڪليو ويو آهي.)