بهٽڪي نيڪ روح اردو
بام و بالين په تب تڪ نه چراغان هونگي.
نه ڪسي پاس ڪي تاري نه قمقمي هونگي،
نه ڪهنه شهر ڪي گليون مين زندگي هوگي.
بدنصيب آنگنون ڪا بي در و ديوار وطن،
جن مين ڪجهه باقي اقربا عزيز لاشون ڪي،
هاتهون پائون ڪو سميٽي سڪ رهي هونگي،
يا ڪسي بلي تلي آخري سي سانس لئي،
کتني معصوم تتليان تنون سي لپٽي هوئي،
B-52 ڪي بارودون جنگي جهازون ڪي،
گهن گرج مين هي گهٽي چيخين مرگئي هونگي،
اينٽ سي اينٽ بجادي گئي فصيلون پر،
زرد، ويران جلي دشت اور پهاڙون پر،
هيمنت ڪي چاند ڪي معدوم منقسم سائي،
لهولهان سي گليان مين ابلتي دهوپين،
اور يه پهترائي هوئي انکهين، هوائين، موسم،
جنڪي سرهاني مين عمر بتادي جانان.
ڪتني جنمون سي تيري لمس ڪي تاني بن ڪر،
عشق، ادراڪ، وفا، فهم ڪي فريضي لئي،
پارسائون ڪي دهرم شالون، خانقاهون سي،
شهنشاهون ڪي حرم خانون عيش گاهون سي،
تو هم پرست تنزل نثراد قومون سي،
ننگي روحون ڪي نوالون سي تن ڇپاتي رهي،
ان گنت صديون سي اب تک ڪي ريگزارون مين،
تيري سانسون ڪي مهڪ تيري وجيه مين کهوئي،
تيري رودالي تيري آرزو مين پهرتي رهي،
تيري سرگوشيون کي سرسرابٽين سن ڪر،
تيري واعدي په اپني کوکهه ڪو بچاتي رهي،
کيونڪه اڪ بار تم ني نينوا کي وادي مين،
دجله وفرات ڪناري بابل ڪي گليون مين،
ياد هي توني ڪها تها ڪي ا حوازادي
مين تيري کولهه سي اک پارسا جنم دونگا،
جو نسل اونچ نيچ ذات پات رسمون ڪو،
آمرون، فاتحون، فاشسٽون اور فرعونون ڪو،
خون ڪي هولي هوئي ملعونون ڪو،
حوس کي آگ مين گوند هي حقير لوگون ڪو،
ظلم ڪي آندهيون انياءَ ڪي بگولون ڪو،
اپني للڪار سي اٽهيگا لرزان ڪر ديگا،
اپني پيشوائون ڪي ساري صداقتين لي ڪر،
خدائي ذوالجلال ڪي وسيع دنيا ڪو،
اس جلتي گولي ڪي آتش فشان دهاني ڪو،
همارا سورما بيڻا سورگ ڪرديگا،
دهکتي دنيا ڪي آتش ڪو ماند ڪر ديگا،
ياد هي توني ڪها تها ڪي اي حوازادي،
مين تيري کوهه سي اک پارسا جنم دونگا،
اور مين تيري اسي وعده حسنه ڪو لئي،
دهلتي جوبن کي سڪتي هوئي شبينون مين،
ساري ارمان دهائي اونچي منڊيرون پر،
اندلس، روم، فلورنس کي ذهلانون پر،
قصرالحرم آگروه، کبهي احرامون پر،
ٽوٽي تلوارون، زرده بند، چهلني سينون پر،
هيروشما تو ڪبهي بصره ڪي مکينون پر،
آگ بارود ڪي ڊبيرون شڪسته ڻينڪون پر،
کهيتون، سڙڪون په سڙي سيڪنڙون سي لاشون پر،
سوکهي پياسي سي وه هي کوکهه لئي پهرتي هون.
دشت سي آتي هوئي شهوار لوگون ڪو،
تيري شبيه جيسون سارون هي نرينون ڪو،
ڪبهي دهيلز و دواري په سر جهڪائي هوي،
نوواردون ڪو بڙي حسرتون سي تڪتي هون،
ڪه ڪب ڪو تو يا تيرا ڪوئي پيامبر پهنچي،
جو يه بتائي ڪه مين اپني اس جواني ڪو،
تيري آني ڪي اميدون په ڪب تلڪ رکهون،
تو بتادي ڪه وه کب پارسا جنم لي گا،
ڪب ميري کولهه وفائون ڪي تبرڪات لئي،
اپني اس عهد ساز تخم ڪو جنم دي گي.
جو ان جهلتي هوئي واديون ڪي گليون ڪو،
مائون، بهنون، يا بيوائون ڪي رستي زخمون ڪو،
وه مسيحا ڪي طرح مرهمين لگائيگا،
ان گنت بوکهي بلکتي بتيم بچون ڪي،
وه آنسو پونچهيگا، ڪب ان ڪا مداوا هوگا؟
مين ني مانا ڪه تم عهد ڪي تجديد لئي،
ميري اس والهانه ياس ڪي مدارت ڪو،
ميري تسڪين ڪو ڪبهي لوٽ ڪر تو آئو گي،
صرف اک ڊر هي ڪه تب تڪ نه ايٽمي روحين،
اپني خونخوار شڪم سيري ڪي ارادون سي،
ان گره ارض ڪو اپنا نه نواله ڪردين،
اور ميري همنشين مين اپني کف تاسف کو،
اس هزمت سي کسي زرد و پيشماني تلک،
مين ممڪن هي ڪي اڪ بار بهي لي جانه سڪون،
مين جلي دنيا ڪي اس خاڪ ڪو چٽڪي مين لئي،
تيري دهيلز تلڪ مانگ سجاني ڪو ڪبهي،
ميري محبوب تيري پاس ڪبهي آ نه سکون،
هان مگر تم جوڪبهي صديون ڪي دوراني مين،
بهولي بسري هوئي يادون ڪي گزر گاهون سي،
پهر ڪسي دن ميري ملني ڪو اگر آئو گي،
شب گزر جائي گي آئوگي تو ڪيا پائو گي،
بام و بالين په تب تک نه چراغان هونگي،
نه ڪسي ياس ڪي تاري نه قمقمي هونگي،
نه کهنه شهر ڪي گليون مين زندگي هوگي.