خمار ۾ ٻڏل گهڙيون،
هزارين حسن جون پريون،
متل، رتل آ ميڪدو،
عجب سرور ٿم چڙهيو،
ڪران ٿو آئٽجان ٿو مان،
وٺو، متان ڪِري پوان!
پيئان ٿو اڄ ڀريون ڀريون...
قدم قدم تي مي ڪشي،
صراحين سان سرڪشي،
رندن جون مست ٽوليون،
غبار سيني ۾ کنيون،
ڪنهن آجپي جي آس ۾،
گلاس ڪنن ڪرڪيون،
سرشتي جي سڌار تي،
سماج جي بگاڙ تي،
بغاغا، هُل بحث ڪري،
دليل ڏئي ڌُڪا هڻي،
پيئن کڻي ڀري ڀري،
وفا، وصال يار جي،
عمر جي پهرين پيار جي،
ٿي کين جو خلش اُٿي،
ته ٿي پون ذريون ذريون،
پيئان ٿو اڄ ڀريون ڀريون..
زماني جون شڪايتون،
هزارين غم حِڪايتون،
ڏکن ۽ ڪَرب جا قصا
سڀن جي مختلف ڪٿا
نشن ۾ ڀڻڪندا وتن،
ٿِڙن ڪِرن، ڪِري اُٿن،
مون واري پيگ کي جهلي،
چُڪو چُڪو سڀئي وجهن،
هَوس ۾ تنهن کانپوءِ ڀي،
مان پنهنجو ڌار ٿو ڀريان،
پتو ئي ڪين ٿو پوي،
ته ڇِت، يا مان پيو ڦِران،
ڀتين، ڪنڊن جي آڍ وٺي،
ٿاٻڙجي، ٿِڙڪندي بچي،
ميخانو مس ڇڏيو اٿم،
وڃان ٿو پنهنجو دڳ وتيون،
پيئان ٿو اڄ ڀريون ڀريون...