سهيڙي سهيڙي ٿڪو آهيان جيون
جيون آ، جو مون کان نٿو ميڙجي،
انوکن آلاپن جا پيڇا ڪيان ٿو،
مگر ساز مون کان نٿو ڇيڙجي.
اڏامي ٿو اُڀ تي ڏسان ٿو پکيءَ کي،
ڪا آڇ ڳولهي بعضي تلاشي سکيءَ کي،
هوائن نه ڄاتيون سندس ڀاونائون،
نه دک ويلي جو مونکان ووڙجي.
ڪيڏارن سان ڪونتل دلين جون ڪٿائون،
دُکن هاڻيون، ديپڪ سُرن ۾ صدائون،
نه سونهون نه سرتو نه جڳ آشنايون،
رِڻن جي سفر ۾ ڪنهن سان روئجي.
هي گونگيون زبانون ۽ ٻوڙا زمانا،
دکن ۽ دلاسن جا جهونا فسانا،
جُڳن کان وڇوڙن جا ساڳيا ترانا،
پراڻين ڪهاڻين کي ڇا ڦولهجي.
______
1- ڀاونائون = خاهشون، محبتون
2- ڪيڏارن = ماتم ورو سر، ويڙ غم سان ڀريل راڳ، جنهن ۾ قتل جو ذڪر اچي.
3- ڪونتل = دوستيون
4 آشنايون = سينگاريل ، سجايل.