چانڊوڪيءَ ۾ ميت، جيئن تو، گيت ڪو ڇيڙيو نئون
مرڪندي سنگيتَ سهڻيءَ، رات جوگهونگهٽ کنيو.
تنهنجي پايل جي پڙاڏن مان پڳهَ، کنوڻين کنيا،
ميگهه واسيا وار تنهنجا، سيگهَه ۾ سارنگ ڀِنو.
مُرڪندي مينڍون ڏئي، سينڍيو تو چُپ ٿيل ساز کي،
تيور ۽ ڪومل سُرن، سوسٽ ڀري سرگم هنيو.
گفتگو آروهي ۽ اَمِروهي خاموش پرين،
سپتڪن آلاپ کي چپڙن منجهان چائي چميو.
وادي سمواديءَ سُرن جي دادلي آهين سکي،
ديسَ، دُرگا، مالڪوس ۽ ماروا توکي مڃيو.
مئي جو ماٽو، اڻ مندائتو، مان نه ڄاتو، ڪيئن کليو!؟
مي پياڪن کي ڪُمهلو ڪنهن پتو منهنجو ڏنو.
موسيقي، موسم ۽ ”تبسم“ ٽئي نشي ۾ چورُ ها!
رقص جي رنگين وراڪن رات کي ويتر رنڱيو.
______
1- ميگهه = مينهن،برسات
2- سيگهَه = جلدي تڪڙ ۾،
3- سيگهَه = ڳائڻ مهل، ننڍي تان هڻڻ، جنهن سر تان ڳائڻ شروع ڪجي، مرڪن ڏئي وري ساڳئي سر تي موٽي اچڻ
4- سوسٽ = هارمونيم جي سُرن جي ترتيب،
5. سپتڪن = تيور ۽ ڪومل سر کانسواءِ راڳڻيءَ جي شڪل يا خاڪو نه ٺهندو آهي.
6. ديسَ، دُرگا، مالڪوس ۽ ماروا = ڪل راڳڻين جا نالا
7- ڪُمهلو= بي مهلو ، اوچتو.