اوهان جي ديد لئه دل جون دِشائون منتظر آهن
دِل مضطر جون بيتابيون چمڻ لئه چشم تر آهن.
اکٽ اَدراڪ جون اوتون الک اِتهاس جا اوٿر،
اوهان کي دَينِ آ داتا اَگهيا اڀرا وکر آهن.
دلين جي نسبتن آڏو وضع داين جي ڇا وقعت،
روادارين جي مصلحت کان عقيدا بالاتر آهن.
اوهان جي شهر جون ڳليون، ڳلين جي سونهن جا منظر،
جهان ديديءَ جو سُنهن مون کي، جهان کان اعليٰ تر آهن.
قريني سان قطاريان ٿو، سفر پنهنجي سفيني جو،
اوهان جي نگھبانين جون، نويدون همسفر آهن.
ٻانهن کي پر َبڻائي مان، ڪيان پرواز يثرب ڏي،
اوهان جي نُدرتن جا جِت، نِظارا ديده ور آهن.
ڏئي تفصيل تهمت جو، پڇيو ڪاتب ته “ڪو چارو”
چيم “سامهون سيه ڪمليءَ سان منهنجا چاره گر آهن”
شوريده دل جي شورش کي، شڪيبائيءَ جون تسڪينون،
سڀن پاسن کان پهتيون پر، اوهان جا ٻيا اثر آهن.
ڪڏهن قصداً ٿي ڪوهاتي، ڪڏهن ڪنهن نامه بر دلبيو،
پشيمانيءَ جي پلڪن تي مداين جا مڪر آهن.
______
1- مضطر = پريشان
2- اکٽ = بيشمار
3- دَينِ = مهرباني
4- نُدرتن = خوبيون، سٺايون
5- شوريده = پريشان، غمن ۾ ورتل
6- شڪيبائيءَ = صبر، خاموش
7- قصداً = ڄاڻي واڻي.