اسان آڳر ۾ جيڪڏهن هوائن جي رکي رُخَ تي
جلايون ميڻ بتيون ٿا ته ان ۾ ڏوهه ڪنهن جو آ.
خزائن ۾ گهُمون ٿا پيا سجائي خواب چيٽن جا،
ڪيريءَ ۾ ڦُولَ ڦوليون ٿا ته ان ۾ ڏوهه ڪنهن جو آ.
بيٺل آٻوڏ ٻارنَ ۾ مگر پوءِ ڀي اسان ماڻهو،
ڪو ٻُنگ ٻيجارو ڇٽيون ٿا ته ان ۾ ڏوهه ڪنهن جو آ.
وَسي پئي زور سان “تبسم“ ڪڏهن کان خُونَ جي بارش،
جي کِڙڪي پوءِ به کوليون ٿا ته ان ۾ ڏوهه ڪنهن جو آ.