تنهنجين يادگيرين جا ٽانڊا دکن ٿا
او من ميت، توريءَ اداسين جا ڪيڏا،
نگاهن ۾ اڻ کٽ ستارا بَکنِ ٿا.
تنهائين ۾ هيءُ رات سگريون ٻري ٿي،
اوهيرا ڪيون يادگيري لهي ٿي،
پڙاڏا عجب مون کي آواز ڏين ٿا.
سناٽن جي دامن ۾ سڏڪن هوائون
صدائن ۾ سهڪن سوين التجائون،
او وڻجارا ! تنهنجا وڇوڙا وڍن ٿا.
ٽانڊاڻا آڌيءَ جو بي منزل اُڏاڻا،
اونداهين ڳلين ۾ پرينءَ جا پُڇاڻا،
پريشان رستن تي پاڇا ڦرن ٿا.
اُماوس ۾ اڏري اوسيئڙن جي موسم،
اداسين مان گهُوري ڪوهيڙن جي موسم،
او “تبسم” ويرانين مان سڏڪا ورن ٿا.
_____
1- اوهيرا = هوا جي زور تي مينهن جو اڇل.