دَردُ گهٽ آهي يا گهڻو آهي
زندگيءَ کي ته گهارِڻو آهي.
شام ٿيندي ڇُهاؤ ڳولهن ٿا،
بند بلبن کي ٻارڻو آهي.
هيل هيڪانت ۾ لٿو ٿو وڃان،
دوستن کي ٻڌائڻو آهي.
نڙگهٽن کي وڍي لَتون نه رکو،
ڪوس، گهر جو ڀي قاعدو آهي.
هڪڙو ديوداس هڪڙي پارُو هئي،
سُکين وقتن جو هاواڻو آهي.
ڪو پهرُ ڇانورو گهران ٿو جو،
هاڙهه جو سج لنوائڻو آهي.
موسمون اچڻيون وڃڻيون هن سرتا!
موسمن تي ته نه ڀاڙڻو آهي.
جيستائين آهيون جهانن مان،
ڌانڌلين کي ڌڪارڻو آهي.
محبتن جي حسين تحفن کي،
دوستين ۾ ورھائڻو آھي.
موسمن جا اثر آوس ليڪن!
لَهس کان گهر بچائڻو آهي.
تنهنجي دردن کي پوئين دم تائين،
بدنظر کان بچائڻو آهي.
رات اُجري يا سانجهه ڌُنڌ هجي،
پاڻ کي ڏيئو ٻارڻو آهي.
ڇا تجربن ۽ ڇا حيات ڏنو،
جو مليو سو سنڀالڻيو آهي،
نرتڪين کي سڏيو ڪي طُولَ رکو،
اڄ “تبسم“ ريجهائڻو آهي.
_______
1- ديوداس ۽ پارُو = ديوداس ۽ پارو عشقيه داستان جا ٻه مکيه ڪردار
3- هاواڻو = افواه