بند اکين ۾ روشني سُڏڪي
تيز جهوٽن ۾ هَٿ بَتي سُڏڪي.
ڪنهن بتيلي جو جهمڪندڙ ڏيئو،
جيئن وسميو ته ڪا ڪتي سُڏڪي.
ڪنهن شڪاريءَ ڪٿي شڪار ڪيو،
بند مُٺ ۾ ڪا پوپٽي سڏڪي.
نائڪا جي نحيف پيرن ۾،
رات گهنگھرن جي بيوسي سُڏڪي.
در تان جهُوٽي هوا هلي به وَئي،
يادگيرين جي آرتي سُڏڪي.
هوءَ جواني جا ڪنهن جي ٿي نه سگهي!
تنهن جي ارٿيءَ مٿان ستي سُڏڪي.
ڪنهن نه ڄاتو ته ڪير هو “تبسم”!
هن پڄاڻان پئي دوستي سُڏڪي.
__________
1- ارٿيءَ = جنازي کي کڻڻ لاءِ ڪاٺيءَ جي ٺهيل ڪائي هندي لفظ.