هي منهنجا زخم هِن جانان، هِنن کي مرهمون گهرجن
خزائن جي ويرانين کي، گُلن جون سمون گهرجن.
اُجالن ڪاڻ ڄاڻان ٿو، مشعلون ممڪن ئي ڪونهن،
مگر جهيڻين بتين کي ڀي، ته ٽمڪڻ لئه وٽيون گهرجن.
هجومن سان هلي ماڻهو هجومن کان الڳ ڏسجي،
اهڙي هيڪانت ماڻڻ لئه، عمر جون رياضتون گهرجن.
ڪڏهن هن جي ٿُڏن ۾ تون ڪڏهن هو ليٿڙي تو وٽ،
زماني کي هلائڻ لاءِ هزارين حِرفتون گهرجي.
وڏن بنگلن جي بيهڪ کي ٻاهر جو ڏيک آ جيڏو،
اوڏيون ان جي مڪينن کي دلين جون وسعتون گهرجن.
دکن کي مسلسل ڀوڳي اداسيون ڪُڙجي پيون آهن،
غمن جي لاڳيتي ڪيفيت کي ٿوريون ساهيون گهرجن.
رَوين جي شرمساري اندر ۾ ئي رهي ڇا ٿيو،
ڪنهن غلطيءَ کي قبولڻ لئه، چپن جون حرڪتون گهرجن.
هاڻوڪين عاشقين وارا، عجب رَويا جُڙيا آهن،
انائون ڀي نه ڇڏجن ۽ نه ڪي رسوائيون گهرجن.
دنيا جي سرحدن تي باه ٻرندڙ جنگ جا سورج!
تون ٺرندين يا وسامڻ لاءِ اڃان توکي صديون گهرجن!؟
هي ڀؤنرن جو نگر آهي، سنڀالي کِڙندي ڪر مُکڙي،
هِنن نسلن کي خيچل لئه، شوداڻيون حرڪتون گهرجن.
هزارين خواهشيون جن لئه دعائون خود ٿيون ليلائن،
صرف منگتن کي جهولين جي جهلڻ جون ترڪيبون گهرجن.
هيڏانهن هي تانپورو ۽ هوڏانهن پيل هارمونيم آ،
سنجها جو وقت آ گائِڪَ، هنن کي آڱريون گهرجن.
ارسطوءَ يا پڪاسو جي اهل ڪا اهليت ڪانهي،
تاريخن ۾ جيئڻ لئه من، ماڻهوءَ کي منطقون گهرجن.
وفائن جون تقاضائون صرف سوڀون ناهن “تبسم”
امر ٿيندڙ ڪهاڻين کي پڄاڻيون درديليون گهرجن.
___________
1- تانپورو = تارن وارو ساز