ھي ڪتاب نامياري شاعر عبدالغفار تبسم جي غزلن، گيتن ۽ نظمن جو مجموعو آھي. تبسم صاحب لکي ٿو:
”شاعر هجڻ ناتي اها آس اٿم تہ جيسين جيئرو هجان هن ڌرتيءَ جي خوشحاليءَ انساني اپ وستين جي سرگذشت جا گوناگون قصا پيڙائن ۽ بي وفائين جا روڄ راڙا، وفائن جي لمحن جا گيت ڳائيندو رهان ڇيڄن ۽ شغلن کي پسي من ايئن ئي ڇوليون ڇلندو رهي ۽ آئون پوئين پساهه تائين من جي مشاهدن سان اهو سڀ ڪجه سميٽي پنهنجي سٽن ۾ اوتيندو رهان ۽ اهو سڀ تڏهن ممڪن آهي جڏهن اوهان پنهنجي ڀاڪرن جي ڀرين ۾ سڀني سرجڻھارن کي ڀري ۽ ڀيچي رکندؤ ۽ تن سان گڏ مونسان بہ اوهان جو چاهه ساڳيو رهندو.“