خوف جو عالم آ تنهنجي شهر ۾
زندگي ماتم آ تنهنجي شهر ۾.
درد کائيندو، لهو پيئندو وتي!
هي عجب آدم آ تنهنجي شهر ۾.
کِڙڪين مان خواب ٿڙڪن ٿا پيا،
ننڊ ڇو نادم آ تنهنجي شهر ۾.
رات دردن جي صدائن ۾ ڀنل،
چاندني مدهم آ تنهنجي شهر ۾.
ڪاوڙين ۾ ڦاهيون ٿو گهُرندو وتي،
لوڪُ ڇو برهم آ تنهنجي شهر ۾.
منصفن جي مندُن مان راڄيا،
جان کي جوکمُ آ تنهنجي شهر ۾.
ڳوٺ واسي! تنهن کي تون تڙيون نه ڏي،
هڪڙو ئي “تبسم” آ تنهنجي شهر ۾.
______
1- نادم = پشِمان، لڄي
2- برهم = ڏمريل، ڪاوڙيل
3- راڄيا= اي راڄ ڌڻي
4- جوکم = ڀؤ، خوف
5- تڙيون = دڙڪا، دهمان.