سوچن جي سرحدن تي ليڪا ها اوپرا
ساگر جي خاموشين ۾ سُڏڪا ها اوپرا.
هُن ڀي نه چيو،نه ڪي هِنَ، ٽاڪيو وڏي بٽڻ کي،
هو ٻئي اَنا جي دنگ تي، بيٺا ها اوپرا.
ڳاڙهين اڇين اکين مان، ناسي پئي نير ٽميا،
اڄ وسوسن جا هُن وٽ، اُجهڪا ها اوپرا.
هن چيو : “هو دير ورندو.”، هن چيو : “توهان جي مرضي“
هڪ ٻئي سان اڄ ٻنهن جا، لهجا ها اوپرا.
هو ويو ته در ڀيڪوڙي، ليٽي رَهي پڌر ۾،
گهر جي اُداسين جا، نقشا ها اوپرا.
هُوءَ داغ ساڻُ خود ڀي، ڄرڪِي پئي آگ ۾،
سڪ جي ڄرانين جا، سيڪا ها اوپرا.
جيئن هو اَويلو پهتو، هن نوٽ ڪيو ته هُن جي،
ٽاءِ بوٽ جي ڳنڍين، جا گهيرا ها اوپرا.
ٻئي چُپ هئا، ٻنهن پئي، ڇت کي رڳو نهاريو!
ڀر ۾ هئا مگر هو، ڪيڏا ها اوپرا.
ڪا دير کِڙڪي کولي، هُوءَ چنڊ ۾ کُپي وَئي،
پَن ڇَڻ ۾ چاندنيءَ جا، ريلا ها اوپرا.
هُوءَ سوچي سوچي “تبسم” گُم ٿي وئي خلا ۾،
جذبن جي وهڪرن جا، ويڇا ها اوپرا.
______________
1- داغ = ڀاڄي رڌڻ لاءِ سڀ کان اول گيهه ۽ بصر جي ڀڃڻ واري عمل کي داغ چئبو آهي.