خبر ناهي وڇوڙن جي اڃان ڪيسين رهي موسم
اکين ۾ انتظارن جي ڪيڏو عرصو ڪڙهي موسم.
ڏکن جي برفباريءَ ۾ ته هاڻي ساهُه ٿو نڪري،
ڪو آهي کيس ايلازي ته اڳتي ڀي رڙهي موسم.
وڇوڙا پَلوَ ۾ ويڙهيون خزان جون ڏاڪڻيون ٺاهي،
مان بي وطني جي ڀتين تي چؤطرفن کان چڙهي موسم.
عيدن شغلن جي موقعن تي سنڀاليون وارَ صدمن جا،
اچي منهنجي اعصابن تي هميشه ٿي لهي موسم.
وِساريون ويٺي آ وينگس، مگر رياڪار ڌُر بڻجي،
سهيليءَ سان نٿي اَٽڪي، اسان سان ٿي وڙهي موسم.
“تبسم” واري تختيءَ جي اڳيان پويان به گهر آهن،
واري سان ڇو نٿي تن جا، پَتا نالا پڙهي موسم.
____
1- اعصابن = عضوا
2- رياڪار = طرف وٺندڙ، ڌر.