ستارن جي ٽم ٽم تڪيندي مسافر
خيالن جي صحرا ۾ گم ٿي ويو آ،
وفائن جي اڻ کٽ مسافت ۾ ٿڪجي،
ڪوي سوچَ ڌارا ۾ گم ٿي ويو آ.
عجب رات! آسن نراسن ۾ گم آ،
افق پنهنجي اونهن سناٽن ۾ گم آ،
هجومن هوندي هيڪلائين ۾ گم آ،
ڪوي پنهنجي ڪوتا ۾ گم ٿي ويو آ.
عجب رات ! آسُن نراسن ۾ گم آ،
اُفق پنھنجي اونھن سناٽن ۾ گم آ،
ھجومن ھوندي ھيڪلائين ۾ گم آ،
ڪَويپنھنجي ڪوتا ۾ گم ٿي ويو آ.
ڊسمبر جي سردين ۾ ٿڙڪن ٿيون لهرون،
اُجالن ڏي اُڀري اُڏامن ٿيون لهرون،
ڳِراٽين لاءِ ڪنهن کي تلاشن ٿيون لهرون،
سمنڊ هورا کورا ۾ گم ٿي ويو آ.
اڙي چنڊ عڪسن جا اولا نه ڪر تون،
شمعدان ٿي ڇولين تي نه ٻَرُ تون،
ڪويءَ کي ڪي ٻيون دلربائيون نه گهرجن،
هو پنهنجي محبوبا ۾ گم ٿي ويو آ.
قطارون ۾ ڪتين ستارن جون بتيون،
ڪناري تي ڪيارين ۽ بلبن جو بتيون،
ٻرن ۽ وسامن بَتيلن جون بتيون،
سمان ڪنهن سندرتا ۾ گم ٿي ويو آ.
______
1- ڪوي = شاعر
2- سندرتا = خوبصورتي