چاٻي وري به اسٽيبلشمينٽ جي هٿ ۾ آهي
پنهنجي عمر جي حساب ۾ جيڪي به حڪومتون ڏٺيون آهن اهي اهڙي پارليامينٽ مان ووٽ وٺي ٺهندڙ رهيون آهن جنهن کي هينگ/لڙڪيل اسمبلي سڏيو ويندو آهي. اسمبلي سدائين اهڙي ڇو آهي يعني ڪجهه سيٽون ڪا پارٽي ڪجهه سيٽون ڪا پارٽي ڪجهه سيٽون آزاد ميمبر کڻي اسمبليء ۾ پهچندا آخري طور تي ڪابه پارٽي رڳو حڪومت ٺاهي سگهي هلائي نه سگهي. هتي سوال اهو آهي ته اها ورهاست سدائين اتفاقي آهي يا هينڊ ميڊ/هٿ جي ٺهيل. جواب آهي ته اها هٿراڌو آهي ۽ “انگن اکرن جي جادوئي راند”
مثالطور جيڪڏهن ڳالهه 1988 کان شروع ڪجي ته 1983-86 جي تحريڪ جي نتيجي ۾ جڏهن ڪرسي پيپلز پارٽيء کي ڏيڻ جو فيصلو ٿيو ته پيپلز پارٽيءَ کي ٽڪيٽ ڏيڻ لاء “ڪرسي ڏيڻ وارن” پاران اهڙن ماڻهن جي لسٽ ڏني ويئي جيڪي سڌا اڻ سڌا ڀٽي جي قتل ۾ ملوث هئا يا ان جي قتل تي مٺايون ورهايون هئائون ٻين لفظن ۾ مهرا هئا. پيپلز پارٽي ملندڙ اقتداري خوشيء ۾ اهو وساري ويٺي ته “ٺاهي وري ڊاهڻ” هنن جو کاٻي هٿ جو کيل آهي ان خوشيء ۾ هن پارٽي انهن سڀني کي وساري ڇڏيو جيڪي ايم آر ڊي تحريڪ ۾ سندن ساٿي هئا. جڏهن اليڪشن ٿي ته ايم ڪيو ايم (جنهن کي پنڌرنهن) قومي اسمبليء جو سيٽون ڏياريون ويون هيون، حڪومت ٺاهڻ لاء سڀني انهن ڏانهن پنڌ شروع ڪيا ان وچ ۾ ٽي وي ٽاڪ شوز ۾ ايم ڪيو ايم کي آسماني تحفو قرار ڏيڻ لاء زمين آسمان هڪ ڪيو ويو. نيٺ “حڪم” تحت انهن پيپلز پارٽيء کي ووٽ ڏيڻ جو فيصلو ڪيو اڳتي هلي انهن پنڌرنهن ووٽن حڪومت جو جيڪو حشر ڪيو اهو هتي بيان ڪرڻ کان وڌيڪ آهي بس وزيراعلى ڪلاڪن جا ڪلاڪ اتي ملاقات لاء انتظار ڪندو هو ۽ شرف ملڻ کان پوء هڪ ڊگهي لسٽ وٺي ان تي عمل لاء روانو ٿيندو هو. اهو عمل هفتي ٻن ۾ ضرور ٿيندو هو. جڏهن حڪومت بليڪ ميل ٿيندي ٿيندي ٿڪي پيئي ۽ هڪ حد پار ٿيندي ڏٺي ته هن پنهنجي هٿ کي ٿورو پوئتي ڇڪيو نتيجي ۾ عدم اعتماد جي تحريڪ آندي ويئي جنهن حڪومت جي چيلهه ڀڃي وڌي. اهي ساڳيا ماڻهو ٻئي دفعي ڪنهن ٻئي سان اهو سڀ ڪندا رهيا.
ملڪ جي ٺهڻ کان وٺي مٿي بيان ڪيل سين/منظر ئي ورجايو وينديورهيو آهي جيڪو هاڻي به جاري آهي. چند مهرا جيڪي ٿنڀا بڻيل آهن ساڍا ٽي سال جاوا ڪرڻ کان پوء سموري ملڪ جي عوام جي اعصابن سان کيڏن پيا. ڪنهن کي به سڌي “ها يا نه” ڪونه پيا ڪن بس ڳجهه ۾ پيا ڳالهائين ۽ پنهنجي لٽ ڦر کي مضبوط پيا ڪن.
حڪومت اندر به اهڙا وزير موجود آهن جيڪي “اصل ۾ هڪ آهن ۽ ٻڌڻ ۾ ٻه”. اهي هن وزيراعظم (جنهن کي ڪو اهڙو تجربو ڪونهي) کي اهڙي نهج تي پهچائي پوء پير ڪڍڻ پيا چاهين جتي هنن اڳ وارن کي پهچايو هو ۽ پير ڪڍيا هئا.
هو سدائين وانگر وزيراعظم کي چون پيا “اپوزيشن جي ڦوڪڻي مان هوا نڪري چڪي آهي اوهان انهن تي اهڙو زوردار حملو ڪيو جو انهن جون وايون بتال ٿي وڃن” ۽ پوء وزيراعظم انهن کي سچو/پنهنجو ماڻهو سمجهي جوابي حملي جو اندازو لڳائڻ بنا ڦوڪڻي مان هوا نڪتل ماڻهن مٿان حملي لاء سوچي رهيو آهي جنهن جو نتيجو اهو ئي نڪرندو جو اڳي وارن وانگر وزيراعظم پاڻ به ستين آسمان تان هيٺ اچي ڪرندو.
جيڪو ڪجهه ٿئي پيو هدايتڪار جي هدايت مطابق پيو ٿئي. ايم ڪيو ايم، ق ليگ ۽ تحريڪ انصاف ۾ ويٺل اهي ميمبر جيڪي اسٽيبلشمينٽ جي ايلفيء سان ڳنڍيل آهن اهي هڪ پاسي اهو روئڻو پيا روئن ته سندن مطالبا پورا نه ٿيا آهن حڪومت مايوس ڪيو آهي ٻئي پاسي اهي اپوزيشن کان عهدا پيا گهرن. مٿان وري اهو قهر ڏسو جو ٽي وي چينل/يوٽيوب تي ٿيندڙ تبصرن ۾ اهو پيو چيو وڃي ته وزارت/عهدو گهري فلاڻي پارٽيء وارن اصولي موقف رکيو آهي ڇو ته هنن سدائين اصولي سياست ئي ڪئي آهي. يعني اي الله تنهنجا سادا ٻانها ڪاڏي وڃن جو سلطاني به عياري ته درويشي به عياري.
انهن دوست سڄڻن ئي وزيراعظم صاحب کي صلاح ڏني آهي ته اسلام آباد ۾ ڏه لک ماڻهو گڏ ڪجن، انهن کي وزيراعظم صاحب خطاب ڪري ايترو جذباتي بڻائي جو اهي ايندڙ ويندڙ ميمبرن کي خونخوار نظرن سان ڏسن ۽ “نامعلو” “بگڙي لوگ” وري ڪو ممڻ مچائين جنهن جو سڄو ڪيس وزيراعظم جي ڪنڌ ۾ وجهي کيس سدا لاء تباه برباد ڪري ڇڏجي. وزير صاحبن هاڻي اها صلاح به ڏيڻ شروع ڪئي اٿن ته سنڌ ۾ گورنر راڄ لڳائي سنڌ حڪومت جو خاتمو ڪري عدم اعتماد واري تحريڪ جي مائينڊ ماسٽر کي سبق سيکارجي. جيڪڏهن وزيراعظم صاحب ائين ڪرڻ لاء سوچي ٿو ۽ ڪا ٻڙڪ ڪڇي ٿو ته اها ٻڙڪ به کيس وڌيڪ پريشان ڪرڻ لاء ڪافي هوندي. ايم ڪيو ايم ق ليگ شيخ رشيد صاحب فواد چوڌري صاحب اصل ۾ هڪ ئي ايلفيء سان ڳنڍيل آهن جن ئي سڄو ممڻ مچايو آهي. نتيجي ۾ ملڪ ۾ ٿيندڙ انتشار سندن لاء هڪ فلم کان گهٽ نه هوندو اها ڳالهه ملڪي تاريخ به ٻڌائي ٿي.
18.03.2022