رُم راتيون
آڳ اوڳاڇي رهيون آهن هوائون
داڳ سوچن جو پچي ٿو کوپڙيءَ ۾
مرچ ساوا عهد جي احساس جا
بک ڀري جن ۾ بغاوت جي ڪڙاڻ
اڄ سنهينءَ ڪاتر ۾ ڪٽجي
تيل ڪڻڇيءَ حالتن جيءَ ۾ ائين ٽچڪن پيا
ڇو ته هتڙي
باغيانه سوچ ئي ممنوع آ
فرد جي فطري اڪيلائيءَ اندر
رم راتين جو ازل کان دٻدٻو آ
روشنيءَ جا سڀ ڪبوتر
کير رنگا نرم پر
ڦڙ ڦڙائيندا وڃن
اونداه جي بي انت پيچيده انڌيرن ۾ ائين ڀلجي
جو ڪڏهن احساس ڪر موڙي انهن جو
روشنيءَ جي آس ئي پالي نه ٿو
آڳ اوڳاڇي رهيون آهن هوائون
داڳ سوچن جو پچي ٿو کوپڙيءَ ۾
آدمي ڪهڙيءَ جڳه جالي نه ٿو.