ننگي فطرت
ڪراچيءَ جي ساحل تي
آرهڙ جي ڪنهن چاندني رات
ساگر جون مڌ مست لهرون
۽ مرڪيوري لائيٽنگ جا لهرون تڪيندڙ اُٻهرا اجالا
سنجها ويل ڪيئن بيڪران سمنڊ مان
اُٿي ٻاڦ شفاف آنچل جان اُڏرِي
۽ خوابن جي اُجرن جزيرن سندا عڪس ٺاهي اٿن ٿا
ڪڪر ڄڻ ته آڪاس جي ڀاڪرن ۾
جُڳن جي ڪراڙي سمندر جي آهُن ۾
ڪيڏا ايامن جا آڙاهه آهن
صدين جون لڪل خواهشون ڄڻ جلن ٿيون
هوا جي پرن مان نَمي ڪيئن ٽمي ٿي
اچي ڏس ته اڀ جي ڪشادي پڌر ۾
اڇي مرمرين چاندني ٻاڦ جي
نرم نازڪ بدن ۾ اجالو اُڻي ٿي
ٿڌيءَ ماٿريءَ جي مٿان برف باريءَ ۾
موتين جو اڻکٽ خزانو ٿو برسي
هي رنگين ڪپڙن ۾ ملبوس نو عمر
نوخيز ڳڀرو جوانيون
سڄي رات فطرت جي عريان تخليق
جو سچ ته ننگو نظارو پسن ٿيون
اچي ڏس او شاعر...