ٽٽيون چوڙيون
ٽٽيون چوڙيون
ڦڻي ۾ وار ڦاسي پيا
ٽِشوءَ سان ڊسٽ بن ٿي ويو اڌيڪو آ
اڃا ڪمري اندر خوشبو ڦري ٿي
ٿڪل ناهي رُڳو بستر
بدن جي انگ انگ مان سور جا سيانٽا اٿن ٿا
چپن جا نقش ٿا ڪي راز کولن
نگاهن جا سڀئي منظر جهڙالا
ڀنل ڪا رات وارن ۾ لٿي هئي
ڳلن تي باک جا آثار آهن
وصل جي رات ويڙهيا وار پنهنجا
هوا مان پيار جا نغما ڇڻن ٿا
صبح جي روشني ٿي پير ڳولهي
وري ٿو وقت واٽن کي تڪڻ جو
وري ٿي ياد پنهنجا پاند کولي.