شاعري- 1
ڪهڙي ڪم جي شاعري آ
روحَ جا احساس الٽا ٿي ڪري
نانگ جا ڪنڊا نگاهن ۾ چُڀن
لوڻ لڙڪن جو لڳڻ سان
گھاوَ نيڻن جا ڪرن ٿا
درد اوتيان ٿو پني تي
۽ سٽون ڪي سال صديون ڏنڀ ڏينديون ٿيون رهن
ياد ڀل ميسارجي پر شاعريءَ جو لفظ لفظ
پنهنجي حصي جي سموريءَ پيڙ جو تاثير منهنجي
ذهن ۾ هاري رهيو آ
هر خوشيءَ تي آ خزان جي مند ڇانيل
درد ڌڌڪاري ر هيو آ
لفظ ناهن زخم آهن
ڪاغذن جي ترڪشن مان تير ٿي مون تي وسن ٿا
ذهن مان جيڪي اڀاميون
درد کي هلڪو ڪرڻ جي لئه سٽون
تن جي هرهڪ ماترا ۾
هانءُ چيريندڙ ڇري آ
ڪهڙي ڪم جي شاعري آ.