ورهاڱو
ننڊَ آڪاش کي ڀَريو ڀاڪر
سڀ ستارا به کيپ ۾ کيرا
رولُ مڌمست واءَ جو جھوٽو
چلولايون سڀئي ڇڏي به چڪو
زلف تنهنجا اڏي پيا ٿڪجي
پيار جي ڳالهه پر کُٽي ناهي
زندگي وقت جي ڪَجاون تي
درد جا قافلا کڻي آئي
غم رڳو پيار ڪين ارپيا ها
ٻي به دل کي سزا گھڻي آئي
دردِ دوران ۽ دردِ جانان کي
مون سدائين شعور ۾ پاليو
پنهنجي محروم آرزوئن جو
گھاءُ پنهنجي ئي گُھور ۾ پاليو
بک، اوگھڙ، نڀاڳ، ناداري
سخت محنت سَجيهُه بيماري
جنگ جنتا جِي پيٽ ساڻ رڳو
ڏيهه ئي ڏَوجھرا ڏُکڻهارِي
ديس ۽ پيٽ پئي نهوڙي ننڊ
عشق تنهنجو به خواب جهڙو هو
مقتلن سان هيون سجيل راهون
پيار خوشبو شراب جهڙو هو
اڌ تنهنجو ۽ اڌ زماني جو
تون حصيدار جئن رهي نه سگھينءَ!
مان ته ونڊبو رهيس وفائن ۾
تون ورهاڱو اهو سهي نه سگھينءَ!
ڪئن هلي وئينءَ ٻئي حصا اڇلي
پاڻ کان مان سميٽجي نه سگھيس
آس تنهنجي نه دل منجھان نڪتي
مان سڄو ٿي زماني جو نه سگھيس
منهنجو آدرش ساڀيا نه ٿيو
جيڪو منهنجي شعور چاهيو پي
عشق ناسور جئن اڃا تائين
منهنجو ڀرندڙ وجود ڊاهيو پي
جاڳ تي ننڊ جي ٿي ماڪ وسي
پيار تي ڌنڌ جو وسيرو آ
درد جو آسمان جاڳي ٿو
هاڻ هر عڪس تي انڌيرو آ.