کجين جي شهر جي ڇوڪري
ٻڌو آ شهر تنهنجي ۾
کجين پويان
لهي ٿو سج راسون ٿي
سڀئي واٽون اڃا ساکي
محبت جون
محبت مير نازڻ جي
ڪَٿا آهي
رهيا جنهن ۾ سمورا باب باليءَ جا
محبت تند جهڙي آ
رهيا تنهن تند تي مضراب باليءَ جا
محبت جا رڪي ناهي
ڊڪي ٿي ريل گاڏي جئن
زمانن کان
ايامن کان
انهيءَ جي ڪوڪ ننڊاکي ڀنيءَ واري ڀِنل ويلي
سماعت ۾ ٻُري هوندءِ!
پرهه جي ماڪ ۾ وهنجي
نشيلي هير سا هلڪي رَلي هوندءِ
غزل تنوير جو جنهن ۾
ٽڙيو هوندو ٿِي ڳاڙهو گل، خوشبو سا
تعارف تَر سندو هوندي
اڙي جانان! انوکي اپسرا آهين
اٿي تون ڪوٽ ڏيجيءَ کان
سچل جي ديس جي ٿِي سونهن
تنهن جو تون عجب سينگار ٿِي آهين
صدين کان سوچ ۾ ساري
ٻڏل هن ڏيهه لئه سهڻي
نئون اسرار ٿِي آهين
نئون چوٻول ٿِي آهين
ڀلا روڪيون ته پنهنجو پاڻ کي
ڪيڏو اڃا روڪيون
ادائون تنهنجي جوڀن جي
سراپا مست شوخيءَ جون
اسان جي آتما جي انت ۾
پيهي ويون آهن
هلي آ چلولي موسم
وڃي ٿي بي چئي ٿيندي
هلي آ ناوَ جوڀن جي
وڃي ٿي پار ڌوڪيندي
هلي آ تون هلي جانان!
وهي آ هيکلي جانان!