ايڪٽ ٻيو
[/b]پکن جي ڀر ۾ بيٺل انبن جي باغ ۾ سياري جي سج جي دل لڀائيندڙ ڪرڻن هيٺان پارو پنهنجي سهيليءَ شانتا سان ڳنڀيرتا ۽ سنجيندگيءَ سان گفتگو ڪري رهي آهي .
پارو:
شانتا ڪجهه غور ڪر هن ڳالهه تي
رات بابا سان امان پئي جا سلي
مير سوڍل منهنجو هٿ آهي گهريو
هٿ ( پونم ) کان پيو جيڪو ڪڍي
شانتا پونم اڃان آهي جوان
مٽ جنهن جي سونهن جو ڪا نار ناهه
سٺ مهينن کان ڏهاڙا ڪجهه مٿي
جا وڏيري جي رهي پيرن پڻي
جنهن جي جوڀن کي ڦري کائي لٽي
هاڻ سوڍل مير ٿو ان کي ڇڏي
ايئن جيون کي اڏيءَ آڏو رکي
مان سريتن جان جيئڻ چاهيان نه ٿي
پريت جن جي پل جوانيءَ جا ٻه ٽي
مان سندن لاري لڳڻ چاهيان نه ٿي
عمر بي حس خواهشن پويان لٽي
وات مان ٿوڪارجڻ چاهيان نه ٿي.
شانتا:
چري ته آهين، چري ؛ پر چري نه ٿي ايڏي
اجايا پُور هي ڪهڙا پئي پچائين ٿي؟
ڏني آ، ڪيتري دولت امير پونم کي
سموري عمر جي چاهي ته پيئي عيش ڪري
پکن تي پنج ورهيه ڄڻ ته هن جو راڄ هيو
۽ تون به گهر جي ڌياڻي بڻي بڻي هلندينءَ
۽ راڄ ڀاڳ جي راڻي بڻي بڻي هلندينءَ
وهيءَ جي گهرج به هر روز پئي ستائيندي
جواني هونئن به ڀلا ڪيترو نڀائيندي
ڀلا ٿي ڀاڳ پيو مير اڄ مري توتي
ڀلايون ڀال جواني پئي ڪري توتي
پارو:
ٿا امان بابا چون قربان ٿي
شانتا ڪيسين ڀلا قربان ٿيون
مير پوڙهو ۽ اسان جون ٽي ٽهيون
سونهن جوڀن کي لٽائينديون رهيون
مير سوڍل ۽ سندس چاچو وڏل
ڪي زمينن جا خدا ناهن مگر
وس ايڏو ڏوڪڙن جو ٿو هلي
پل ا پل سوچي اسان جي دل جلي
ڪا وِهارن ڪا ڌڪارن بي پڇي
بي حيائي هر ادا مان پئي بکي
مير سوڍل جي ابي وٽ ڪيترا
سال ويهاريل هئي منهنجي امان
آنءُ ڪنهن جي خون جي تخليق هان
پنهنجي بابا جي يا سوڍل پيءُ جي
شڪل ۾ ماڻهو ڪتن جهڙي حوس
لڄ ناهي ڀيڻ جي يا ڌيءُ جي
آ ننگي ڪيڏي نظر هر هڪ بڻي
ڪو به پردو ڄڻ هتي پردو نه آ
هر پکي جي سير مان دوڏا ڪڍي
جو به گهوري تنهن اڳيان لوڙهو نه آ
شانتا هيءَ بک آهي بي وسي
۽ پکن ۾ بي وسيءَ جو راڄ آ
پيٽ پنهنجي لاءِ ڪيڏو اهم آ
هر انا ان جي اڳيان تاراج آ
ڏاڍ وارن جي ندوري ڏاڍ سان
ڇو اڃان مظلوم ڪو اٽڪي نه ٿو
گهاوَ هيڻن جا نوان هر روز پر
ڀاڳ ڀوتارن سندو ڀٽڪي نه ٿو
دود سڀني جي دلين مان ٿو دکي
ڪا ڄري نڪتي اگر جي ڄڀ مان
بکَ اڏو برف ٿي بڻجي وڃي
ڪيئن لٽايان پيٽ لئه پاڪيزگي
ڪيئن مٽايان پيار پهرين جو سرور
مون سجايا خواب جي پلڪن اندر
پر حقيقت آهي تن کان دور دور
پيار سپنو آ، سکي سرهاڻ آ
ساڀيان کان پر وهي اڻڄاڻ آ
سونهن کي ڀڳوان ڇو مون ڏي مڪو
سونهن جي ڇو دشمني مون ساڻ آ.