مان به ته ننڊ ڪيان ٿو
مان به ته ننڊ ڪيان ٿو پنهنجي
سرخ اکين جي صحرائن ۾
ڪو به ڪڪر جت وسڻو ناهي
ڦاٽل اکيون
ڄڻ ڪي جاڙيون ڀٽون آهن
پياسي رڻ جون
ٿوهر جهڙا سپنا جن ۾ روز ڦٽن ٿا روز سڪن ٿا
نٽهڻ اس ۾ ٻرندڙ واريءَ وانگر منهنجي جاڳ جلي پئي
واري وک جي واڳ جهلي پئي
وَرهَ وهاميا
منهنجي سوچن جو هي ساگر
گد گد گجندڙ ٿاڪ ڇڏي ويو
جن ۾ هاڻي رڻ گجي ٿو
مان ڪنهن واٽهڙوءَ جي اڃ کي ارپيل هڏ جو پڃرو آهيان
رڻ جي رويا ۾ ڄڻ ڪوئي ٻيڙو آهيان
۽ هيءَ واري ڄڻ ڪو گهرو ساگر آهي
چئني طرفن ڦهليل رڻ ۾
هر حسرت ڄڻ پٿر آهي
رڻ جهاڳڻ لئه واءُ نه واچوڙو ڪو ساٿي
واريءَ جو سنسار سمايو آشائن ۾
هاڻي هر پل ننڊ ڪيان ٿو
سرخ اکين جي صحرائن ۾.