انتظار
ساهه آلا
بالڪوني
سرد جهوٽا واءَ جا
ننڊَ ڳـَليون
بلب جاڳيل
دور اوندهه جو بسيرو
نيڻ پٿر ۽ اڀاڳو روڳ
رستن تي نه ڪو پاڇو نه ڪو کڙڪو
آرزو سنگسار آهي
ماٿري ڪومل اکين جي
ماڪ ۾ ٽمٽار آهي
دائرا سوچن جا سوڙها ٿي ويا
گهاوَ جيون جي سفر جي ڊيگهه ماپيندا رهيا
ڪير ڪيڏو آ پراڻو؟
خواب جو ڪهڙو گهراڻو؟
ڌوڙ جو ڪنهن کان پڇاڻو؟
سرد وادين کان اڏي ايندڙ هوا کي ڇا پتو
بالڪونيءَ ۾ بدن جيڪو ڏڪي پيو
ڇا ته ان جي روح ۾ سگريون ٻرن ٿيون
۽ خيالن ۾ ايامن کان دٻيل احساس جا آڙاهه آهن
سرد وادين کان اُڏي ايندڙ هوا کي ڇا پتو!!
انتظارن ۾ جواني ڪيئن جلي ٿي؟