وقت کان اڳ ۾
مان جڏهن ٻاراڻي چوليءَ ۾ هوس
ته منهنجي آسپاس جي ڳوٺن ۾
سول ڪپڙن واري پوليس جا ريڊ ٿيندا هئا
گرفتاريون ٿينديون هيون پر ظاهر نه
عدالتن ۾ جمع ٿيندا هئا قسم نامه
ڪابه گرفتاري نه ٿيڻ جا
پوليس جي طرفان
ماڻهن کي ملائڪ کڻي ويا هوندا
پوليس پنهنجي نجي ڪچهرين ۾
انڪشاف ڪندي هئي
ڪجهه ڏينهن کان پوءِ
نامعلوم چچريل لاشن جي سڃاڻپ
گرفتار ٿيندڙن جا مائٽ پنهنجن پيارن طور ڪندا هئا
جلوس، احتجاج هڙتالون، شهيدن سان وچن
وطن يا ڪفن! پلئه ڪندس! پلئه ڪندس!
شهيد توسان آ وچن!
ظالمو جواب ڏيو! خون جو حساب ڏيو!
ڌرتي پنهنجي غلام آ
انقلاب! انقلاب!
ڪنڌ گھرن ٿا قوم کان
ماءُ ۽ مرشد جا واسطه
نيون گرفتاريون، نوان روڄ راڙا
ائين غربت، مظلوميت، ڪاوڙ، بدلي جي باه ۽ روڄ راڙن
جي ماحول
منهنجي معصوم ٻالڪپڻي کي مونکان کسي
مونکي وقت کان اڳ ۾ بالغ ڪري ڇڏيو.