روح روپوش
رلي ٿو روح ڪنهن روپوش وانگر
پناهون تنهنجي پهلوءَ جون ڪٿي آهن!؟
نه ٿي ڏسجي اها آوارگي مدهوش جوڀن جي
رهي محروم جيڪا مهربانيءَ کان
لڳي ٿو عمر شوخيءَ کي
ڦري وٺندي جوانيءَ کان
ڪٿي آهن؟
اٺي جي واءَ ۾ ويڙهيل
اهي سرٻاٽ ساهن جا
ڳلن تي مند سارنگ جي
ڪلهن پويان وکيريل وار سونهري
جهڙالي شام ويلي جيئن
ڪڪر سورج اڳيان بيهي
سمورو سون مائل ٿئي
ڪٿي آهي اها منزل؟
بسيرو يار تنهنجي مهربانين جو
جتان جي آس ۾ ڀٽڪي
سڃي ڀَڙڀانگ ۽ تاريڪ
صحرا جي سحر ۾ گم
ندوري ٻاٽ اوندهه جي
غفائن ۾ اڃا تائين
رلي ٿو روح ڪنهن روپوش وانگر
پناهون تنهنجي پهلوءَ جون ڪٿي آهن؟