وقت
وقت ڄڻ بي لغام گھوڙو آ
ڊوڙندو ٿو رهي بنا وقفي
ڪيترا ڪوهه منزلون ڪيڏيون
دور راهن ۾ ئي ڇڏي آيو
ڪنڌ موڙي نه ٿو ڏسي پٺتي
منهن لکين ۽ ڪروڙين پير سندس
گل، ميوا ۽ فصل ساه وندا
سمنڊ، صحرا، پهاڙ، پـَٽ، جھنگل
پنهنجي ڌن ۾ وڃي لتاڙيندو
ڪوئي هن جي لتاڙ کان نه بچيو
ڪير آهي وجھي لغام ڪڻس؟
هن سڄيءَ ڪائنات ۾ ڪڏهين
ڪوبه پيدا نه شهسوار ٿيو
پاند جيڪو ڇڪي دهاني جا
وقت جي وهٽ تي ڪري سواري
ڄم ۽ موت جو وچون عرصو
وقت سان ڊوڙندي گذاري ڪو
آدمي ڪيترو به ڊوڙي پر
وقت جو پل اپل وڇوڙو آ
ڊوڙندو ٿو رهي بنان وقفي
وقت ڄڻ بي لغام گھوڙو آ.